Αποχή δικηγόρων - Αιτιολογημένη απόρριψη αιτήματος αναβολής (Άρειος Πάγος, αριθμός απόφασης 1384/2011)
Διατάξεις: άρθρα 139, 340 [παρ. 1], 349 [παρ. 1, 3], 510 [παρ. 1 στοιχ. Δ΄] ΚΠΔ
Περίληψη: Αποχή δικηγόρων, Αιτιολογημένη απόρριψη αιτήματος αναβολής Αιτιολογημένα απερρίφθη το αίτημα αναβολής, που υπεβλήθη από τον αναιρεσείοντα-κατηγορούμενο, λόγω σημαντικών αιτίων στο πρόσωπο του συνηγόρου υπεράσπισης και συγκεκριμένα λόγω αποχής των δικηγόρων, δεδομένου ότι σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, όπως σε περίπτωση κινδύνου παραγραφής της υπόθεσης, ο δικηγόρος οφείλει να ζητήσει άδεια από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για να παραστεί, καθώς υπέρτερο αγαθό είναι αυτό της απονομής δικαιοσύνης και περαιτέρω να αποδείξει ότι ο οικείος Σύλλογος του αρνήθηκε την άδεια.
Από τις διατάξεις των άρθρων 340 παρ. 1, 349 (όπως ίσχυε κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλόμενης υπ’ αριθ. 58846/28.6.2010 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, πριν, δηλαδή, από την αντικατάστασή του με το Ν 3904/2010 ) και 139 ΚΠΔ, προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να ζητήσει αναβολή της δίκης για σημαντικά αίτια. Η παραδοχή ή μη του ως άνω αιτήματος, απόκειται μεν στην κυριαρχική κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, οφείλει όμως τούτο να απαντήσει στο αίτημα αναβολής και, σε περίπτωση απορρίψεώς του, να αιτιολογήσει ειδικώς και εμπεριστατωμένως την απόφασή του. Διαφορετικά, αν απορρίψει το αίτημα, χωρίς την επιβαλλομένη αιτιολογία, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 349 παρ. 3 ΚΠΔ, «η αποχή των δικηγόρων αποτελεί σημαντικό αίτιο για την αναβολή των ποινικών δικών και δεν περιλαμβάνεται στους περιορισμούς της παρ. 1». Όμως, η εμμονή του δικηγόρου στην άσκηση του δικαιώματος αποχής από τα καθήκοντά του για την προστασία εργασιακών και συναφών συμφερόντων του είναι μικρότερης σημασίας έννομο αγαθό από την απονομή της δικαιοσύνης και πρέπει, όταν επίκειται κίνδυνος παραγραφής της υποθέσεως και ματαιώσεως της αξιώσεως της Πολιτείας προς τιμωρία του ποινικού αδικήματος που αποδίδεται στον εντολέα του, να υποχωρήσει. Οπωσδήποτε δε, πρέπει ο δικηγόρος να ισχυριστεί και να αποδείξει ότι ζήτησε άδεια από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για να παραστεί στη δίκη και αυτός δεν του το επέτρεψε, λαμβανομένου υπόψη και του ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι επιτρέπουν στα μέλη τους να παρίστανται σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, όπως είναι οι υποθέσεις, στις οποίες ανακύπτει κίνδυνος παραγραφής. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλομένης αποφάσεως, μετά την εκφώνηση του ονόματος του κατηγορουμένου-αναιρεσείοντος, υπέβαλε ο τελευταίος αίτημα αναβολής της δίκης λόγω σημαντικών αιτίων στο πρόσωπο του συνηγόρου υπερασπίσεώς του Μ.Μ., ο οποίος, σύμφωνα με την απόφαση της Ολομελείας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, απείχε από τα καθήκοντά του.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών απέρριψε το αίτημα αναβολής με την εξής αιτιολογία: «Το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν προέκυψε το πραγματικό κώλυμα του συνηγόρου του κατηγορουμένου να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά τη σημερινή δικάσιμο, εφόσον δεν προσκομίζεται απόφαση του Προέδρου του ΔΣΑ, με την οποία να μην χορηγείται η άδεια στον τελευταίο να παραστεί προς υπεράσπιση του κατηγορουμένου, μολονότι η αξιόποινη πράξη για την οποία αυτός κατηγορείται είχε χρόνο τέλεσης 18.9.2002. Κατόπιν τούτου και ενόψει του άμεσου κινδύνου παραγραφής το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να απορριφθεί το αίτημα αναβολής της συζήτησης της υπόθεσης, λόγω κωλύματος στο πρόσωπο συνηγόρου του κατηγορουμένου». Με τις παραδοχές αυτές, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο διέλαβε την απαιτουμένη, κατά τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 Συντ . και 139 ΚΠΔ, αιτιολογία για την απόρριψη του αιτήματος αναβολής, αφού εκτίθενται στην απόφαση με πληρότητα και σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν και οι σκέψεις που δικαιολογούν την κρίση του δικαστηρίου για την μη αναβολή της δίκης και συγκεκριμένα ότι ο κατηγορούμενος δεν προσκόμισε απόφαση του Προέδρου του ΔΣΑ, με την οποία να έχει απορριφθεί αίτηση του συνηγόρου του να χορηγηθεί άδεια να παραστεί στη δίκη λόγω του κινδύνου παραγραφής. Επομένως, ο πρώτος, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του ως άνω αιτήματος αναβολής, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. [...]
πηγή: nbonline.gr
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα