Παράνομη επέμβαση σε προσωπικά δεδομένα διά του Τύπου - Δημοσίευση φωτογραφιών που ανευρέθηκαν μέσω Facebook - Συκοφαντική δυσφήμηση διά του Τύπου (Τριμελές Πλημμελειοδικείου Αιγίου, αριθμός απόφασης 791/2012).

Διατάξεις: άρθρα 5 [παρ. 1], 22 [παρ. 4, 8] Ν 2472/1997 , 362, 363, 367 ΠΚ, 47 ΑΝ 1092/1938

Περίληψη: Παράνομη επέμβαση σε προσωπικά δεδομένα διά του Τύπου. Δημοσίευση φωτογραφιών που ανευρέθηκαν μέσω Facebook. Συκοφαντική δυσφήμηση διά του Τύπου. Κηρύσσονται κατά πλειοψηφία αθώοι οι κατηγορούμενοι (εκδότρια, αρχισυντάκτης και βοηθός αρχισυντάκτη τοπικής εφημερίδας) για τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμησης και της παράνομης επέμβασης σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, σε τοπική εφημερίδα δημοσιεύθηκε φωτογραφία των πολιτικώς εναγόντων σε οικογενειακές τους στιγμές, την οποία η πρώτη κατηγορουμένη ισχυρίζεται ότι βρήκε μέσω Google και όχι μέσω Facebook. Το Δικαστήριο κρίνει ότι είναι πιθανό στις 10.9.2010 και κατά τον αμέσως προηγηθέντα μήνα να ανέκτησε την επίδικη φωτογραφία η πρώτη κατηγορουμένη από το Google και έτσι να μην επενέβη σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και εν συνεχεία να δημοσίευσε την επίδικη φωτογραφία στην εφημερίδα. Επιπλέον, και αν ακόμη γινόταν δεκτό ότι αυτή ανέκτησε τη φωτογραφία από το Facebook, ανέκυψαν εύλογες αμφιβολίες για το αν στην ιστοσελίδα της τρίτης εγκαλούσας και πολιτικώς ενάγουσας ήταν ενεργοποιημένη η εντολή custom (μόνο για φίλους, οπότε η πρώτη κατηγορουμένη επενέβη κ.λπ. σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα) ή η εντολή public (δημόσια, οπότε δεν επενέβη κ.λπ. σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα). Περαιτέρω, η πρώτη κατηγορουμένη ούτε γνώριζε (ή πιθανολογούσε) ούτε όφειλε ούτε και μπορούσε να γνωρίζει ότι ειδικά για την επίδικη φωτογραφία ο πρώτος, η δεύτερη και τρίτη των πολιτικώς εναγόντων είχαν αίφνης (και με μεταβολή της μέχρι τότε πρακτικής τους) άρει την αδιαλείπτως παρεχόμενη προηγούμενη, ρητή και ειδική συγκατάθεσή τους και είχαν εγείρει απαγόρευση δημοσιοποίησής της.

[...] Επειδή από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τη χωρίς όρκο κατάθεση των πολιτικώς εναγόντων, τις καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και της υπεράσπισης που εξετάσθηκαν, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο σε συνδυασμό και με την απολογία των κατηγορουμένων και κατά την άποψη της πλειοψηφίας το Δικαστήριο πείσθηκε ότι: Από τις ανωμοτί καταθέσεις στο ακροατήριο των πολιτικώς εναγόντων, από τις ένορκες καταθέσεις στο ακροατήριο των λοιπών μαρτύρων κατηγορίας και των μαρτύρων υπερασπίσεως, από όλα τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν νομίμως στο ακροατήριο, σε συνδυασμό με τις απολογίες στο ακροατήριο των κατηγορουμένων προέκυψαν τα ακόλουθα: Α. Κατά την ομόφωνη κρίση του Δικαστηρίου δεν αποδείχθηκε η τέλεση ούτε καν αντικειμενικά από τον 2ο και την 3η των κατ/νων των επίδικων αξιόποινων πράξεων που τους αποδίδονται με το κλητήριο θέσπισμα, δηλαδή: α) της συκοφαντικής δυσφημήσεως διά του Τύπου κατά συναυτουργία με την 1η των κατ/νων (άρθρα 363 εδ. α΄ ημιπ. , α΄ συνδ. 362 εδ. α΄, 27 παρ. 2 εδ. α΄ και 45 ΠΚ καθώς και 47 ΑΝ 1092/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 Ν 1738/1987 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο μόνο Ν 2243/1994 ) και β) της παράνομης (άνευ δικαιώματος) επεμβάσεως, λήψης γνώσης, επεξεργασίας (μετάδοσης, ανακοίνωσης) και εκμεταλλεύσεως απλών προσωπικών δεδομένων διά του Τύπου είτε εκ προθέσεως και κατά συναυτουργία με την 1η των κατ/νων (άρθρα 22 παρ. 4 συνδ. 2 στ. α΄, ε΄ και ια΄ και 5 παρ. 1 του Ν 2472/1997 , 27 παρ. 1 και 45 ΠΚ καθώς και 47 ΑΝ 1092/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 Ν 1738/1987 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο μόνο Ν 2243/1994 ), είτε εξ αμελείας και κατά παραυτουργία με την 1η των κατ/νων (άρθρα 22 παρ. 8 συνδ. 2 στ. α΄, ε΄ και ια΄ και 5 παρ. 1 του Ν 2472/1997 , 28 ΠΚ καθώς και 47 ΑΝ 1092/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 Ν 1738/1987 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο μόνο Ν 2243/1994 ). Β. Κατά την ομόφωνη, επίσης, κρίση του Δικαστηρίου δεν αποδείχθηκε η τέλεση από την 1η των κατ/νων (κατά μόνας) του επίδικου εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως διά του Τύπου, για το οποίο (και) αυτή κατηγορείται. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι τα γεγονότα που καταχωρίσθηκαν από την 1η των κατ/νων στο επίδικο δημοσίευμα ήταν αληθή και όχι ψευδή, με αποτέλεσμα για μεν τη συκοφαντική δυσφήμηση του άρθρου 363 εδ. α΄ ημιπ. α΄ ΠΚ να μην πληρούται ούτε καν η αντικειμενική υπόσταση της πράξεως αυτής, για δε την απλή δυσφήμηση του άρθρου 362 εδ. α΄ ΠΚ να συντρέχει ο προβλεπόμενος από το άρθρο 366 παρ. 1 εδ. α΄ ΠΚ αρνητικός εξωτερικός όρος του αξιοποίνου της πράξεως αυτής. Ειδικά δε το διαλαμβανόμενο στο επίδικο δημοσίευμα γεγονός της μη προηγούμενης κλήσης του ιδιώτη, στον οποίον επιβλήθηκε πρόστιμο για αφισορρύπανση, επιβεβαιώθηκε και επίσημα από τα αρμόδια όργανα, αφού η αρμόδια επιτροπή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου με την αναγνωσθείσα νομίμως στο ακροατήριο από 14.9.2011 απόφασή της, δέχθηκε σχετική προσφυγή του ως άνω ιδιώτη ακριβώς για το λόγο της μη προηγούμενης (της επιβολής του προστίμου) κλήτευσης και ακρόασης του κατ’ άρθρο 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν 2690/1999 ). Η μόνη ανακρίβεια στα γεγονότα που διαλαμβάνει το δημοσίευμα εντοπίζεται στον αριθμό των φυλλαδίων που είχαν απορριφθεί στο δρόμο. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα αναφέρει πως επρόκειτο για 2-3 φυλλάδια, ενώ στο προσκομισθέν από τους πολιτικώς ενάγοντες και αναγνωσθέν στο ακροατήριο από 14.6.2010 υπηρεσιακό σημείωμα του Τμήματος Καθαριότητας του τότε Δήμου Αιγίου βεβαιώνεται πως επρόκειτο για 27 φυλλάδια. Πέραν του ότι πρόκειται για απλό σχήμα λόγου, η 1η των κατ/νων δεν γνώριζε θετικά, ήτοι με βεβαιότητα και σιγουριά, την ανακρίβεια και αναλήθεια αυτή (ως προς τον αριθμό των απορριφθέντων φυλλαδίων) και έτσι δεν είχε τον άμεσο δόλο β΄ βαθμού, που απαιτούν τα άρθρα 363 εδ. α΄ ημιπ. α΄ συνδ. 27 παρ. 2 εδ. α΄ ΠΚ για την πλήρωση της υποκειμενικής υποστάσεως της συκοφαντικής δυσφημήσεως. Διέλαβε δε το ανωτέρω γεγονός στην τοπική εφημερίδα από το δικαιολογημένο ενδιαφέρον της πληροφόρησης της τοπικής κοινωνίας διά του Τύπου. Ως εκ τούτου, για την απλή δυσφήμηση του άρθρου 362 εδ. α΄ ΠΚ συντρέχει ο προβλεπόμενος από το άρθρο 367 παρ. 1 στ. γ΄ ΠΚ ειδικός λόγος άρσεως του αδίκου. Επιπλέον, από τον τρόπο εκδήλωσης και τις περιστάσεις της πράξεως δεν προέκυψε ειδικός σκοπός εξύβρισης των πολιτικώς εναγόντων. Δεν αποδείχθηκε, δηλαδή, ότι η 1η των κατηγορούμενων γνώριζε πως ο τρόπος εκδήλωσης των ως άνω φράσεων δεν ήταν αναγκαίος για τη δέουσα απόδοση αντικειμενικώς του περιεχομένου της σκέψεώς της, ούτε ότι η 1η των κατ/νων χρησιμοποίησε τον τρόπο αυτό για να προσβάλει την τιμή των εγκαλούντων και πολιτικώς εναγόντων. Επομένως, δεν εφαρμόζονται τα άρθρα 366 παρ. 3 ή 367 παρ. 2 στ. β΄ συνδ. 361 παρ. 1 εδ. α΄ ΠΚ. Δηλαδή, δεν συντρέχει ούτε περίπτωση απλής δυσφημήσεως ή εξυβρίσεως εκ μέρους της 1ης των κατ/νων και εις βάρος των εγκαλούντων και πολιτικώς εναγόντων. Γ. Κατά την πλειοψηφήσασα γνώμη του Προέδρου Πρωτοδικών Ν.Π. και του Ειρηνοδίκη Ο.Ζ., που επικράτησε στο Δικαστήριο και που αποδέχεται κατά βάση και τη σχετική εισαγγελική πρόταση, δεν αποδείχθηκε πλήρως και πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας (in dubio pro reo όπως η αρχή αυτή αποτυπώνεται νομοθετικά στο άρθρο 351 παρ. 1 εδ. β΄ in fine ΚΠΔ) η τέλεση από την 1η των κατ/νων (κατά μόνας) της έτερης αξιόποινης πράξεως που αποδίδεται (και) σε αυτήν και συγκεκριμένα η πλήρωση της αντικειμενικής και της υποκειμενικής υποστάσεως της παράνομης (άνευ δικαιώματος) επεμβάσεως, λήψης γνώσης, επεξεργασίας (μετάδοσης, ανακοίνωσης) και εκμεταλλεύσεως απλών προσωπικών δεδομένων διά του Τύπου, δηλαδή δεν αποδείχθηκε πλήρως ούτε ο δόλος (η πρόθεση) της 1ης των κατ/νων για την ως άνω παράνομη (άνευ δικαιώματος) επέμβαση κ.λπ. στα απλά προσωπικά δεδομένα των εγκαλούντων και πολιτικώς εναγόντων διά του Τύπου (άρθρα 22 παρ. 4 συνδ. 2 στ. α΄, ε΄ και ια΄ και 5 παρ. 1 του Ν 2472/1997 συνδ. 27 παρ. 1 ΠΚ συνδ. 47 ΑΝ 1092/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 Ν 173 8/1987 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο μόνο Ν 2243/1994 ), ούτε και η αμέλεια της 1ης των κατ/νων για την ως άνω παράνομη (άνευ δικαιώματος) επέμβαση κ.λπ. στα απλά προσωπικά δεδομένα των εγκαλούντων και πολιτικώς εναγόντων διά του Τύπου (άρθρα 22 παρ. 8 συνδ. 2 στ. α΄, ε΄ και ια΄ και 5 παρ. 1 του Ν 2472/1997 συνδ. 28 ΠΚ συνδ. 47 ΑΝ 1092/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 Ν 1738/1987 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο μόνο Ν 2243/1994 ). Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε, κατά την ως άνω πλειοψηφήσασα γνώμη, πλήρως και πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας ότι η 1η των κατ/νων επενέβη, έλαβε γνώση, επεξεργάστηκε (μετέδωσε, ανακοίνωσε, κατέστησε γνωστό σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ή επέτρεψε σε αυτά να λάβουν γνώση) ή εκμεταλλεύθηκε απλά και όχι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα [τέτοιο είναι η επίδικη φωτογραφία που απεικόνιζε τους δύο πρώτους εγκαλούντες και πολιτικώς ενάγοντες σε οικογενειακή περίσταση (να πίνουν καφέ και να παίζουν χαρτιά), γιατί δεν εμπίπτει στον «κλειστό αριθμό» των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, δηλαδή στην περιοριστική απαρίθμηση του άρθρου 2 στ. β΄ Ν 2472/1997 , όπως ισχύει [Αρμαμέντος/Σωτηρόπουλος, Προσωπικά Δεδομένα Ερμηνεία Ν 2472/1997 (2005), σελ. 22 και γενικότερα σελ. 27-29], περιλαμβανόμενα σε «αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» με την έννοια των διατάξεων του άρθρου 22 παρ. 4 ή παρ. 8 συνδ. 2 στ. ε΄ Ν 2472/1997 , δηλαδή ότι 1η κατ/νη ανέκτησε στις 10.9.2010 και κατά τον αμέσως προηγηθέντα μήνα την επίδικη φωτογραφία από προσωπική ιστοσελίδα της τρίτης εγκαλούσας και πολιτικώς ενάγουσας από το δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης Facebook και ότι έτσι τη δημοσίευσε εν συνεχεία στον έντυπο Τύπο και δη στην τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα … Αντιθέτως, εξίσου πιθανό είναι στις 10.9.2010 και κατά τον αμέσως προηγηθέντα μήνα να ανέκτησε την επίδικη φωτογραφία η 1η κατ/νη από το Google και έτσι να μην επενέβη κ.λπ. σε «αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» με την έννοια των ως άνω διατάξεων και εν συνεχεία να δημοσίευσε αυτή (επίδικη φωτογραφία) στην παραπάνω εφημερίδα. Επιπλέον και αν ακόμη γινόταν δεκτό ότι η 1η κατ/νη ανέκτησε την επίδικη φωτογραφία από Facebook ανέκυψαν εύλογες αμφιβολίες για το αν στην ιστοσελίδα της τρίτης εγκαλούσας και πολιτικώς ενάγουσας ήταν ενεργοποιημένη στις 10.9.2010 και κατά τον αμέσως προηγηθέντα μήνα εκ μέρους της τρίτης εγκαλούσας και πολιτικώς ενάγουσας η εντολή custom (μόνο για φίλους, οπότε η 1η κατ/νη επενέβη κ.λπ. σε «αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» με την έννοια των ως άνω διατάξεων) ή η εντολή public (δημόσια, οπότε η 1η κατ/νη δεν επενέβη κ.λπ. σε «αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» με την έννοια των ως άνω διατάξεων). Επίσης, δεν αποδείχθηκε, κατά την ως άνω πλειοψηφήσασα γνώμη, πλήρως και πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας ότι η 1η των κατ/νων γνώριζε ή πιθανολογούσε, έστω, την έλλειψη προηγούμενης, ρητής και ειδικής συγκατάθεσης των εγκαλούντων και πολιτικώς εναγόντων για την εκ μέρους τρίτων καθ’ οιονδήποτε τρόπο επέμβαση, λήψη γνώσης, επεξεργασία (μετάδοση, ανακοίνωση) και εκμετάλλευση των ως άνω απλών προσωπικών δεδομένων, δηλαδή για την από τρίτους ανάκτηση από το ίντερνετ (όπου βρισκόταν αναρτημένη) και δημοσίευση στον Τύπο της επίδικης φωτογραφίας.

Επίσης, δεν αποδείχθηκε, κατά την ως άνω πλειοψηφήσασα γνώμη, πλήρως και πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας, ότι η κατ/νη αγνοούσε την έλλειψη της παραπάνω συγκαταθέσεως των πολιτικώς εναγόντων: α) από έλλειψη της προσοχής που όφειλε, ενόψει των παραπάνω περιστάσεων, να καταβάλει, ήτοι της προσοχής που υπό τις ίδιες παραπάνω περιστάσεις θα μπορούσε να επιδείξει ο μέσος, συνετός και ευσυνείδητος ιδιοκτήτης και εκδότης μιας μικρής επαρχιακής εβδομαδιαίας εφημερίδας και β) από έλλειψη της (έστω κατώτερης της υπό στ. α΄) προσοχής που μπορούσε η ίδια να καταβάλει ενόψει των προσωπικών ικανοτήτων, δεξιοτήτων, γνώσεων και εμπειριών της. Αντιθέτως, προέκυψε, ότι ο πρώτος εγκαλών και πολιτικώς ενάγων ήταν κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης (στις 10.9.2010 και κατά τον αμέσως προηγηθέντα μήνα) Δήμαρχος του Δήμου Αιγίου και ότι στο παρελθόν επέτρεπε συχνά τη δημοσίευση στον τοπικό (έντυπο και ηλεκτρονικό) Τύπο (και) προσωπικών και οικογενειακών φωτογραφιών του για λόγους δημόσιας προβολής, κάτι στο οποίο συγκατατίθετο και το οικογενειακό του περιβάλλον. Ενόψει αυτού, η 1η κατ/νη ούτε γνώριζε (ή πιθανολογούσε) ούτε όφειλε ούτε και μπορούσε να γνωρίζει ότι ειδικά για την επίδικη φωτογραφία ο πρώτος και η δεύτερη και τρίτη των πολιτικώς εναγόντων είχαν αίφνης (και με μεταβολή της μέχρι τότε πρακτικής τους) άρει την αδιαλείπτως παρεχόμενη προηγούμενη, ρητή και ειδική συγκατάθεσή τους και είχαν εγείρει απαγόρευση δημοσιοποίησής της. Ένα όμως μέλος του Δικαστηρίου και συγκεκριμένα η Πλημμελειοδίκης Α.Μ. είχε αντίθετη γνώμη και συγκεκριμένα έκρινε ότι έπρεπε να κηρυχθεί ένοχη η α΄ κατ/νη για τη β΄ πράξη καθώς δημοσίευσε στην εφημερίδα τη φωτογραφία των α΄ και β΄ μάρτυρα (και πολιτικώς εναγόντων) η οποία τους απεικόνιζε σε ιδιωτική στιγμή τους (διακοπές παίζοντας χαρτιά) χωρίς να ζητήσει τη ρητή συναίνεσή τους. Το γεγονός ότι βρήκε τη φωτογραφία στο Facebook ή ακόμα και στο Google (κατά τον ισχυρισμό της που δεν αποδείχθηκε) δεν της δίνει το δικαίωμα να δημοσιεύει φωτογραφίες ιδιωτικές χωρίς τη συναίνεση των προσώπων που εμφανίζονται. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι η κόρη τους (γ΄ μάρτυρας) ανέβασε στο ίντερνετ τη φωτογραφία τους και πάλι έπρεπε να ζητηθεί η συναίνεση των εμφανιζόμενων προσώπων. Ο δόλος της κατηγορουμένης είναι προφανής - δεν είχε σκοπό να πάρει τη συναίνεση των παθόντων, καθώς πίστευε ότι δεν θα της δοθεί καθώς κάτω από τη συγκεκριμένη φωτογραφία έβαλε ως λεζάντα «ΤΑ ΒΛΕΠΩ», όρος χαρτοπαικτικός που χρησιμοποιείται σε παιχνίδι με χρήματα, και έδινε την εντύπωση ότι οι α΄ και β΄ παθόντες (πολιτικώς ενάγοντες) παίζουν χαρτιά με χρήματα. Σε κάθε περίπτωση πάντως ακόμα και στο Google να βρέθηκε η φωτογραφία όφειλε να πάρει τη ρητή συναίνεσή τους. Το ότι βρήκε τη φωτογραφία στο Google δεν καταργεί το νόμο. Για τους λόγους αυτούς Δικάζει με παρόντες τους κατηγορούμενους: 1) Σ.Σ., 2) Χ.Ρ., 3) Ε.Π., κάτοικοι Αιγίου. Κηρύσσει τους κατηγορούμενους αθώους του ότι στο Αίγιο στις 10.9.2010 και το αμέσως προγενέστερο χρονικό διάστημα ως κατωτέρω ειδικότερα προσδιορίζεται όλοι οι κατηγορούμενοι ατομικώς και περαιτέρω η Σ.Σ., ως ιδιοκτήτρια και εκδότρια της εβδομαδιαίας εφημερίδας «…», που εκδίδεται στο Αίγιο, ο Χ.Ρ., ως αρχισυντάκτης αυτής (εφημερίδας) και η Ε.Π., ως βοηθός αρχισυντάκτη της ανωτέρω αναφερομένης εφημερίδας από κοινού, τέλεσαν τις ακόλουθες αξιόποινες πράξεις: Α. Στις 10.9.2010 ενώπιον τρίτων ισχυρίσθηκαν και διέδωσαν για άλλον ψευδή γεγονότα, που μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή του γνωρίζοντας ότι αυτά τα γεγονότα είναι ψευδή και πιο συγκεκριμένα διά του Τύπου ως μέσου και δη στις 10.9.2010 διά της ημερήσιας εφημερίδας «…» ιδιοκτησίας της εκ των κατηγορουμένων Σ.Σ., η οποία εκδίδεται και κυκλοφορεί στο Αίγιο και έχει συνδρομητές και αναγνώστες σε ολόκληρη την Αιγιάλεια και με την ιδιότητα της εκδότριας αυτής η πρώτη κατηγορουμένη (Σ.Σ.), του αρχισυντάκτη αυτής ο δεύτερος κατηγορούμενος Χ.Ρ. και της βοηθού αρχισυντάκτη η τρίτη κατηγορουμένη Ε.Π., δημοσιεύοντας άρθρο στο φύλλο της ως άνω εφημερίδας της 10ης Σεπτεμβρίου 2010, στη σελίδα 16 αυτής, με δημοσίευμα, που συνέταξε η κατηγορουμένη Σ.Σ. με το ψευδώνυμο «…» και στη στήλη «Γυρίζω ...και μυρίζω», ισχυρίσθηκαν και διέδωσαν ενώπιον όλων των παραπάνω αναγνωστών και συνδρομητών της ως άνω εφημερίδας, ψευδή γεγονότα περί του εγκαλούντος Α.Κ., εν γνώσει της αναληθείας αυτών και ειδικότερα με δημοσίευμα, που είχε τον τίτλο «πρόστιμα για αφισσορύπανση» το οποίο αναφερόταν προσωπικά σ’ αυτόν ως τότε Δήμαρχο Αιγίου (Α.Κ.) τα ακόλουθα: «Το ακούσαμε και αυτό. Με απόφαση δημάρχου Αιγίου, επεβλήθη πρόστιμο γύρω στο 1.500 ευρώ στον Η.Α., επειδή μοίρασε, ένα πρωινό, φυλλάδια αφιερωμένα στο Παναγιωτοπουλέϊκο ως ιστορικό κτήριο. Κι αυτό διότι -και καλά- παραβίασε τον νόμο περί αφισσορύπανσης καθώς όπως λέει η απόφαση) κάποιοι κατήγγειλαν πως είδαν πεταμένα στον δρόμο 2-3 από αυτά τα φυλλάδια. Κανείς δεν κάλεσε πάντως τον κ. Α. να δώσει κάποια εξήγηση, παρά ένα πρωί έλαβε το ...μπουγιουρντί». Εμείς ξέρουμε καλά (γιατί το είδαμε) πως τα φυλλάδια δίνονταν χέρι με χέρι. Αν τώρα κάποιος πολίτης το πέταξε κάτω, αυτός πρέπει να φάει το πρόστιμο και όχι ο κ. Α. Είπαμε, δεν τον χωνεύεις τον Α., δήμαρχε αλλά μη δείχνεις έτσι την εμπάθειά σου. Σε 4 μήνες φεύγεις οριστικά και επισήμως από τον Δήμο, μην αφήνεις πίσω σου εχθρούς». Τα ψευδή, όμως, αυτά γεγονότα, όπως παραπάνω αναφέρονται μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του ανωτέρω αναφερομένου εγκαλούντος, τον οποίο και πράγματι έβλαψαν, τα ισχυρίσθηκαν δε και τα διέδωσαν οι κατηγορούμενοι εν γνώσει της αναλήθειάς τους ενώπιον τρίτων προσώπων, όπως είναι οι αναγνώστες και συνδρομητές της ανωτέρω αναφερομένης εφημερίδας. Και Β. Με περισσότερες πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος και κατά τις κατωτέρω ειδικότερα αναφερόμενες ημεροχρονολογίες χωρίς δικαίωμα επενέβησαν με οποιονδήποτε τρόπο σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή έλαβαν γνώση των δεδομένων αυτών ή τα αφαίρεσαν ή επεξεργάστηκαν, μετέδωσαν, ανακοίνωσαν και κατέστησαν προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ή επέτρεψαν στα πρόσωπα αυτά να λάβουν γνώση των εν λόγω δεδομένων ή τα εκμεταλλεύτηκαν με οποιονδήποτε τρόπο και δη ενώ γνώριζαν ότι δεν είχαν οποιαδήποτε συγκατάθεση από τους εγκαλούντες Α.Κ., Μ.Κ. και Α.Κ. ανέκτησαν διά της χρήσεως αγνώστων από την έως τούδε διεξαχθείσα προανάκριση τεχνικών μέσων κατά το άμεσα προηγηθέν της 10.9.2010 χρονικό διάστημα και κατ’ εκτίμηση όχι πέραν του προηγηθέντος μηνός και σε μη επακριβώς διακριβωθείσα ημερομηνία, φωτογραφία, που βρισκόταν αναρτημένη στην προσωπική ιστοσελίδα της εγκαλούσας Α.Κ. και δη στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωση “FACEBOOK”, χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή της, στην οποία εμφανίζονταν οι εγκαλούντες Α.Κ. και η σύζυγός του Μ.Κ. σε ιδιωτική οικογενειακή περίσταση (να πίνουν καφέ και να παίζουν χαρτιά), την οποία δημοσίευσαν στις 10.9.2010 με τον υπότιτλο «ΤΑ ΒΛΕΠΩ», διά του Τύπου ως μέσου και δη διά: της ημερήσιας εφημερίδας «…» ιδιοκτησίας της εκ των κατηγορουμένων Σ.Σ., η οποία εκδίδεται και κυκλοφορεί στο Αίγιο και έχει συνδρομητές και αναγνώστες σε ολόκληρη την Αιγιάλεια και με τις προαναφερόμενες στην υπό στοιχείο «Α» παράγραφο του παρόντος κατηγορητηρίου ιδιότητες εκάστου, χωρίς τη συγκατάθεση των προαναφερομένων εγκαλούντων, καθιστώντας αυτά προσιτά στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας «…» και παραβιάζοντας με αυτό τον τρόπο το αρχείο των προσωπικών δεδομένων της Α.Κ. στο Facebook και τα εκ της επίδικης φωτογραφίας προκύπτοντα τοιουτοτρόπως προσωπικά δεδομένα των λοιπών δύο και ανωτέρω αναφερομένων εγκαλούντων.

πηγή: nbonline.gr

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα