Αθώος κατηγορούμενος (ιδιοκτήτης εστιατορίου-μπαρ) για το αδίκημα της μη έκδοσης των προβλεπόμενων φορολογικών στοιχείων (αποδείξεις λιανικής πώλησης) - Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, αριθμός απόφασης 54372/2013
Διατάξεις: άρθρο 19 [παρ. 5] Ν 2523/1997
Περίληψη: Μη έκδοση φορολογικών στοιχείων, Αθώωση κατηγορουμένου Κηρύσσεται αθώος ο κατηγορούμενος (ιδιοκτήτης εστιατορίου-μπαρ) για το αδίκημα της μη έκδοσης των προβλεπόμενων φορολογικών στοιχείων (αποδείξεις λιανικής πώλησης). Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο κρίνει αφενός ότι είναι δυνατόν, αν και είχαν εκδοθεί όλες οι ζητούμενες αποδείξεις, αυτές να μην ανευρέθησαν, αφετέρου αποδέχεται τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου περί άμεσης έκδοσης των αποδείξεων ταυτόχρονα με τη λήψη της παραγγελίας μέσω συσκευής.
[...] Από την αποδεικτική διαδικασία, τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως που εξετάσθηκαν νομότυπα στο ακροατήριο και τα έγγραφα των οποίων έγινε η ανάγνωση στο ακροατήριο, σε συνδυασμό με την αγόρευση του πληρεξουσίου δικηγόρου του κατηγορουμένου και την εν γένει συζήτηση της υποθέσεως, προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε ότι στις 15.9.2012, ο κατηγορούμενος λειτουργούσε, με την ιδιότητά του ως νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «…» κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος «Εστιατόριο-Μπαρ» στην Αθήνα και επί της οδού … Μετά από έλεγχο της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας, ο ανωτέρω αρχικά φερόταν να μην έχει εκδώσει αποδείξεις λιανικής πώλησης, συνολικής αξίας 318,80 ευρώ που αφορούσαν σε ποτά και τρόφιμα που είχαν καταναλωθεί από καθήμενους πελάτες του ανωτέρω καταστήματος, όπως αναλυτικά εκτίθενται στη σελίδα 3 της έκθεσης φορολογικού ελέγχου του υπαστυνόμου Γ.Α. και της υπαστυνόμου Ε.Λ. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχτηκε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, καίτοι είχαν εκδοθεί οι αντίστοιχες αποδείξεις λιανικής πώλησης, αυτές είτε είχαν πέσει από τα αντίστοιχα τραπέζια, είτε είχαν πεταχτεί στα σκουπίδια. Μετά από ενδελεχή έρευνα τόσο του κατηγορουμένου όσο και του συνεταίρου του μετά τη διενέργεια και ολοκλήρωση του ως άνω ελέγχου, βρέθηκαν αποδείξεις ποσού 34,90 ευρώ για το τραπέζι «έξω 1», ενώ αρχικά ουδέν παραστατικό είχε βρεθεί, ποσού 6,00 ευρώ για το τραπέζι «έξω 7», ποσού 21,00 ευρώ για το τραπέζι «πάσο 1», ποσού 13,20 ευρώ για το τραπέζι «πάσο 4», ποσού 16,00 ευρώ για το τραπέζι «βαρέλι 1», ποσού 5,80 ευρώ για το τραπέζι «βαρέλι 3», ποσού 19,40 ευρώ για το τραπέζι «κολώνα 2». Ο κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι ταυτόχρονα με την αποστολή της παραγγελίας μέσω συσκευής εκδίδεται και η αντίστοιχη απόδειξη λιανικής πώλησης, ενώ σύμφωνα με προσκομιζομένη από τον ίδιο έκθεση δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στο λογισμικό και στο σχετικό πρόγραμμα για την παρακολούθηση και καταχώριση παραγγελιών και επιπλέον σύμφωνα με την ίδια έκθεση εκτέλεση για κάθε παραγγελία εκδίδεται άμεσα απόδειξη από την ταμειακή μηχανή. Δεδομένων των ανωτέρω, ότι δηλαδή είναι δυνατόν, αν και είχαν εκδοθεί όλες οι ζητούμενες αποδείξεις, αυτές να μην ανευρέθησαν και ότι δεν αποδείχθηκε με πλήρη δικανική πεποίθηση κάτι αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται ο κατηγορούμενος περί άμεσης έκδοσης αποδείξεων ταυτόχρονα με τη λήψη της παραγγελίας, θα πρέπει να κηρυχθεί αθώος.
Για τους λόγους αυτούς: Δικάζει παρόντος διά πληρεξουσίου τον κατηγορούμενο Κ.Ν. Κηρύσσει τον κατηγορούμενο αθώο του ότι: Στην Αθήνα, στις 15.9.2012: Διέπραξε το αδίκημα της φοροδιαφυγής και ειδικότερα, αν και υπόχρεος, απέφυγε να εκδώσει τα προβλεπόμενα από το ΠΔ 186/1992 (ΚΒΣ) στοιχεία κατά την πώληση ή διακίνηση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος, ως νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης «…», με ΑΦΜ …, ιδιοκτήτριας του επί της οδού …, καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος «…», με το διακριτικό τίτλο «…», κατελήφθη σε τουλάχιστον 13 περιπτώσεις, που αφορούσαν κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών και τροφίμων, από καθήμενους πελάτες του ανωτέρω καταστήματος, να μην έχει εκδώσει τα προβλεπόμενα από το ΠΔ 186/1992 (ΚΒΣ) στοιχεία και δη αποδείξεις λιανικής πώλησης, συνολικής αξίας (318,80) ευρώ, ως ήταν υπόχρεος. Απαλλάσσει τον μηνυτή της πληρωμής των δικαστικών εξόδων και τελών της προκειμένης δίκης. Γίνεται μνεία ότι μετά την εξέταση του μάρτυρα και πριν από την έκδοση κάθε απόφασης, δίδονταν ο λόγος κατά σειρά σε όλους τους παρόντες της δίκης, τελευταία δε πάντοτε στον πληρεξούσιο δικηγόρο του κατηγορουμένου.
Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα