Αίτηση αναγνώρισης αλλοδαπής δικαστικής απόφασης. Αναγνώριση αλλοδαπής δικαστικής απόφασης, δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, με την οποία λύθηκε γάμος Ελληνίδας με αλλοδαπό πολίτη (Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, διαδικασία εκουσίας δικαιοδοσίας, αριθμός απόφασης 6539/2011).
[...] Από την αντιπαραβολή των διατάξεων των άρθρων 323 και 780 ΚΠολΔ συνάγεται ότι στο πεδίο των υποθέσεων, που υπάγονται στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, καθιερώνονται από το εσωτερικό δικονομικό δίκαιο ειδικές ρυθμίσεις, οι οποίες καθορίζουν κατά τρόπο εξαντλητικό και αποκλειστικό τις προϋποθέσεις της αυτοδίκαιης επέκτασης της ισχύος στην εσωτερική έννομη τάξη των αποφάσεων που εκδόθηκαν από αλλοδαπό δικαιοδοτικό όργανο κατά τη διαδικασία αυτή. Ο χαρακτήρας αλλοδαπής δικαιοδοτικής πράξης ως απόφασης της εκούσιας δικαιοδοσίας, υπαγόμενης στη διάταξη του άρθρου 780 ΚΠολΔ, κρίνεται, ανεξαρτήτως της ειδικότερης ονομασίας που φέρει, κατά τη lex fori, ήτοι κατά το Ελληνικό Δίκαιο. Επομένως, η προκείμενη διάταξη εφαρμόζεται εφόσον η αλλοδαπή δικαιοδοτική πράξη παρουσιάζει ομοιότητα ή και απλώς λειτουργική αντιστοιχία με μία από τις αναγνωριζόμενες στο εσωτερικό δίκαιο υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας (Βλ. Αρβανιτάκη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Τόμος ΙΙ, υπό άρθρο 780 αρ. 3, σελ. 1538). Με την αναγνώρισή της η αλλοδαπή απόφαση αναπτύσσει στην ημεδαπή την ισχύ που της προσδίδεται στο κράτος προέλευσης. Με τον όρο «ισχύς» νοείται η τυπική ισχύς της αλλοδαπής απόφασης και όχι τα ουσιαστικά της αποτελέσματα, τα οποία καθορίζονται αυτοτελώς από τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου, που υποδεικνύονται ως εφαρμοστέοι στη συγκεκριμένη έννομη σχέση από το Ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο (Βλ. Αρβανιτάκη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Τόμος ΙΙ, υπό άρθρο 780 αρ. 2, σελ. 1538). Ως γνωστόν δε, στο ελληνικό αστικό δικονομικό δίκαιο οι σχετικές με το συναινετικό διαζύγιο δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (1441ΑΚ). Συνακόλουθα η διαπλαστική ενέργεια αλλοδαπής απόφασης συναινετικού διαζυγίου αναγνωρίζεται αυτοδικαίως στην Ελλάδα, με την επιφύλαξη ότι η (θεμελιούμενη στην αναγνώριση αυτή) επίκληση των εννόμων συνεπειών της ανωτέρω απόφασης δε θίγει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη (ΜΠΘ 29785/1998 Αρμ 1999/235). Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 905 § 4 ΚΠολΔ είναι δυνατή η αναγνώριση δεδικασμένου από απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου, που αφορά την προσωπική κατάσταση.
Ενόψει της γενικής της διατύπωσης, η διάταξη έχει εφαρμογή και στις αποφάσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, οπότε η αναγνώριση του δεδικασμένου θα γίνει όχι με τις προϋποθέσεις του άρθρου 323 ΚΠολΔ, αλλά με εκείνες του άρθρου 780 ΚΠολΔ (Βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, ΕΡΝΟΜΑΚ Τόμος Ε΄ 2004, άρθρο 1441 αρ. 38, σελ. 519). Ο βαθμός δικονομικής ωριμότητας (οριστική- τελεσίδικη- αμετάκλητη) της αλλοδαπής δικαιοδοτικής πράξης θα κριθεί με βάση το δικονομικό δίκαιο της αλλοδαπής πολιτείας, στην οποία εκδόθηκε (Βλ. Νικολόπουλο σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Τόμος ΙΙ, υπό άρθρο 905 αρ. 36, σελ. 1715). Έτσι, μία αλλοδαπή απόφαση, που λύνει συναινετικά το γάμο, μπορεί να αναγνωριστεί ως δεδικασμένο στην Ελλάδα, εφόσον κατά το δίκαιο της χώρας προέλευσής της έχει καταστεί απρόσβλητη, ήτοι αμετάκλητη. Η αιτούσα με την υπό κρίση αίτησή της, όπως παραδεκτά συμπλήρωσε, κατ' αρθρ. 741 και 224 ΚΠολΔ, με σχετική επ' ακροατηρίω δήλωση της πληρεξουσίας δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, στο ορθό "... Λουϊζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής", ζητά να αναγνωριστεί ότι έχει αποκτήσει και στην ελληνική επικράτεια την ισχύ του δεδικασμένου η υπ' αριθμ. 169258/30.04.2009 απόφαση του Α Τμήματος του Δικαστηρίου για υποθέσεις οικογενειακού δικαίου του Δήμου Ανατολικού Μ. Ρ. της Πολιτείας της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α., σύμφωνα με την οποία λύθηκε ο γάμος αυτής και του Λ. ’.- Ί. (L. A.- J.) του Τ. ’. Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η κατοικία της αιτούσας, κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας (άρθρ. 905 §§ 1 και 4 ΚΠολΔ) και είναι νόμω βάσιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 905 § 4 και 780 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Από τα έγγραφα, που νόμιμα προσκομίζει η αιτούσα, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά :
Την 02.09.2006 η αιτούσα, που έχει ελληνική ιθαγένεια, τέλεσε νόμιμο θρησκευτικό γάμο με τον Λ. ’.- Ί. (L. A.- J.) του Τ. ’., που έχει πολωνική ιθαγένεια, σύμφωνα με τους κανόνες του ανατολικού ορθόδοξου δόγματος, στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία του Δήμου Πυλαίας Θεσσαλονίκης (βλ. την υπ' αριθμ. 98/Β/2006 ληξιαρχική πράξη γάμου, που συνέταξε ο Ληξίαρχος της Πυλαίας Θεσσαλονίκης). Ο γάμος αυτός λύθηκε με την υπ' αριθμ. 169258/30.04.2009 απόφαση του Α Τμήματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου του Δήμου Ανατολικού Μ. Ρ. της Πολιτείας της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α., η οποία προσκομίζεται στην αγγλική γλώσσα και σε επίσημη μετάφραση στην ελληνική και η οποία κατέστη ήδη αμετάκλητη, όπως προκύπτει από την από 07.12.2010 βεβαίωση του Δικαστή του Οικογενειακού Δικαστηρίου της Κομητείας Ανατολικού Μ. Ρ. της Πολιτείας της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α., ήτοι απρόσβλητη με ένδικα μέσα ή βοηθήματα στη χώρα προελεύσεώς της, που ισοδυναμεί με το αμετάκλητο που απαιτείται κατά το ελληνικό δίκαιο. Το αλλοδαπό Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να δικάσει στην προκειμένη περίπτωση, διότι η τελευταία κοινή διαμονή των διαδίκων ήταν η Πολιτεία της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α. Ο ανωτέρω δε τρόπος λύσης του γάμου είναι σύμφωνος με το δίκαιο της Πολιτείας της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α., το οποίο είναι κατά τις διατάξεις των άρθρων 16 και 14 ΑΚ εφαρμοστέο στην προκείμενη περίπτωση, εφόσον πρόκειται για συζύγους που δεν είχαν κοινή ιθαγένεια και η τελευταία κοινή τους διαμονή ήταν στην Πολιτεία της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α. Εξάλλου, η λύση του γάμου με τον τρόπο αυτό δεν αντίκειται στην ημεδαπή δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη, διότι και στο Ελληνικό δίκαιο, με τη διάταξη του άρθρου 1441 ΑΚ, καθιερώνεται διαδικασία λύσης του γάμου με τη συναίνεση των συζύγων.
Περαιτέρω, όπως προκύπτει από το υπ' αριθ. 6810/09.02.2011 πιστοποιητικό της Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού, από 02.09.2006 έως και την ημέρα της συζήτησης της αίτησης δεν έχει κατατεθεί δικόγραφο αγωγής διαζυγίου ή ακυρώσεως γάμου εκ μέρους της αιτούσας κατά του ως άνω πρώην συζύγου της και αντιστρόφως και συνεπώς ούτε έχει εκδοθεί απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης σχετική με την κρινόμενη υπόθεση, δηλαδή τη λύση ή ακύρωση του γάμου των προαναφερομένων προσώπων. Κατά συνέπεια, ενόψει του ότι δεν υφίσταται λόγος, ο οποίος να αποκλείει την αναγνώριση του δεδικασμένου της προαναφερομένης απόφασης του αλλοδαπού Δικαστηρίου, αφού αυτή δεν έρχεται σε σύγκρουση προς την ημεδαπή δημόσια τάξη και τα χρηστά εν γένει ήθη της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή ως και κατ' ουσίαν βάσιμη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ: ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση. ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι υφίσταται δεδικασμένο και στην ελληνική επικράτεια, που απορρέει από την υπ' αριθμ. 169258/30.04.2009 απόφαση του Α Τμήματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου του Δήμου Ανατολικού Μ. Ρ. της Πολιτείας της Λουϊζιάνας των Η.Π.Α., σύμφωνα με την οποία λύθηκε ο μεταξύ της αιτούσας και του Λ. ’.- Ί. (L. A.- J.) του Τ. ’. γάμος, που τελέστηκε την 02.09.2006 στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία του Δήμου Πυλαίας Θεσσαλονίκης.
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα