Υπερχρεωμένα νοικοκυριά (νόμος 3869/2010, νόμος Κατσέλη ) - Έφεση από την Τράπεζα κατά απόφασης του Ειρηνοδικείου - Απόρριψη της έφεσης της Τράπεζας λόγω εκπρόθεσμης άσκησης (Μονομελές Πρωτοδικείο Κορίνθου, αριθμός απόφασης 161/2012)
Περίληψη: Ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Εκουσία δικαιοδοσία. Εφεση από την Τράπεζα. Ασκηση αντέφεσης από τον οφειλέτη με τις προτάσεις. Απόρριψη της έφεσης της Τράπεζας λόγω εκπρόθεσμης άσκησης. Απόρριψη και της αντέφεσης επειδή δεν μπορεί να ισχύσει ως αυτοτελής έφεση λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.
[...] Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 495 επ., 511, 513, 518 παρ.1, 532, 126 επ., 144 και 73 Κ.Πολ.Δ η προθεσμία άσκησης της έφεσης είναι τριάντα ημέρες, αν ο εκκαλών διαμένει στην Ελλάδα, η οποία αρχίζει από την επίδοση της απόφασης που περατώνει τη δίκη στο διάδικο ή το νόμιμο εκπρόσωπο του ή τον αναπληρωτή του. Η προθεσμία της έφεσης που κινείται με την επίδοση της απόφασης τρέχει όχι μόνο υπέρ του διαδίκου που την επέδωσε, αλλά και κατ` αυτού και συνεπώς η έναρξη της προθεσμίας αυτής είναι ενιαία και για τους δύο διαδίκους ( βλ. AΠ 1207/1975 ΝοΒ 24.516- Εφ Αθ 4916/1986 Λ 17.742~Σαμουήλ «Η Έφεση» εκδ. 5η (2003) παρ. 375 Βαθρακοκοίλη ΕρμΚΠολΔ άρθρο 518 αριθ. 10). Στην περίπτωση δε που ασκήθηκε εκπροθέσμως, είναι λόγω ελλείψεως μιας εκ των προϋποθέσεων του παραδεκτού αυτης, απαράδεκτη και ως τοιαύτη απορρίπτεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (βλ. Ολ.Α.Π 1113/1986 ΕΕΝ 53,460, ΑΠ 241/2006 σε ΤΝΠ Νόμος, Α.Π 1183/1987 ΕΕΝ 1988,619, Α.Π 1271/1985 ΕΕΝ 53,547, ΕφΑΘ 805/(997 ΑρχΝ 1997,383 παρατ. Χ. Νικολαίδη). Τέλος κατά το άρθρο 523 § 3 του ΚΠολΔ, αν η έφεση απορριφθεί ως εκπρόθεσμη ή απαράδεκτη ή τυπικά άκυρη, απορρίπτεται και η αντέφεση, εκτός αν ασκήθηκε ενώ διαρκούσε η προθεσμία της έφεσης για τον αντεκκαλούντα, και δύναται ως εκ τούτου να ισχύσει, κατ` άρθρο 523 παρ. 3 ΚΠολΔ, ως αυτοτελής έφεση (βλ. Σ. Σαμουήλ Η έφεση έκδ. 1993 σελ. 197 No 614 β). Στην εκουσία διαδικασία όμως των άρθρων 739 εκ. που εφαρμόζεται συμφωνάμε το άρθρο άρ.3 Ν. 3869/2010, και για την εκδίκαση διαφορών που αφορούν τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπαιν, εάν η αντέφεση ασκήθηκε με τις προτάσεις, κατά την από το άρθρο 764 παρ. 1 ΚΠολΔ παρεχόμενη δυνατότητα, τότε δεν μπορεί να ισχύσει ως αυτοτελής έφεση 9βλ, Κ. Μπέη ΠολΔ έκδ. 1976 κάτω από το αρθρ. 523 σελ. 1982 2α, Σ. Σαμουήλ ό.π. σελ. 197 No 614β, ΑΠ 667/2009, ΕΑ 3172/1993, ΕΑ 321/1986 σε ΤΝΠ Νόμος), γιατί, κατ` άρθρο 523 παρ. 2 ΚΠολΔ, που έχει εφαρμογή και επί της παραπάνω διαδικασίας, σύμφωνα με το άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ, ως εκ της μη υπάρξεως διάφορης ρυθμίσεως άσκησης της ισχύει μόνο ως παρεπόμενη αντέφεση με όλες βέβαια τις συνέπειες που επιβάλλει το άρθρο 523 παρ 1 ΚΠολΔ. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως ειδικότερα προκύπτει και αποδεικνύεται από την προσκομιζόμενη υπ`αριθμ. 10229β /28-12-2011 έκθεση επίδοσης της αρμόδιας δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Κορίνθου..............., επικυρωμένο αντίγραφο της εκκαλουμένης αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, επιδόθηκε στις 28-12-2011, κατόπιν σχετικής εγγράφου παραγγελίας της πληρεξούσιας δικηγόρου του εφεσίβλητου -αντεκκαλούντος - αιτούντος προς την εκκαλούσα. Η δε κρινόμενη έφεση κατά της εν λόγω αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, όπως προκύπτει και αποδεικνύεται από το δικόγραφο αυτής και ειδικότερα από την σχετική σφραγίδα που υπάρχει στο τέλος του, κατατέθηκε με αριθμό καταθέσεως 56/2012 στη γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου στις 30-1-2012 και αυθημερόν δε προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, παράλληλα ο εφεσίβλητος με τις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προτάσεις του, οι οποίες κατατέθηκαν την 28- 3-2012 άσκησε παραδεκτώς, κατ`αρ. 764 παρ. 1 αντέφεση κατά της ίδιας ως άνω αποφάσεως. Συνεπώς, η έφεση ασκήθηκε εκπροθέσμως και με βάση τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη της παρούσας, πρέπει, να απορριφθεί κατ`αυτεπάγγελτη του παρόντος Δικαστηρίου κρίση προεχόντως ως απαράδεκτη (Βλ. σε Λ. Κρητικό, εκδ. ιδίου 2012, "Η ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων", αρ. 14 σημ. 10, σελ. 268), ενώ παράλληλα, η με τις προτάσεις της εφεσίβλητης ασκούμενη αντέφεση, λόγο) του εκπροθέσμου της εφέσεως, πρέπει να απορριφθεί επειδή δεν ασκήθηκε μέσα στην προθεσμία της έφεσης και δεν μπορεί να ισχύσει, κατ` άρθρο 523 παρ. 3 ΚΠολΔ, ως αυτοτελής έφεση. Κατ` ακολουθία όλων των ανωτέρω πρέπει η εκκαλούσα να καταδικαστεί στη δικαστική δαπάνη το εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (αρθρ. 176 και 183 ΚΠολΔ), ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση κατά της υπ`αριθ. 580/2011 αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Κορίνθου κατά το τυπικό μέρος. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την δια των προτάσεων ασκηθείσα αντέφεση του εφεσίβλητου κατά το τυπικό της μέρος. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα στη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού της δίκης και προσδιορίζει στο ποσό τριακοσίων ευρώ (300) €.
πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com/nomos
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα