Υπερχρεωμένα νοικοκυριά (νόμος 3869/2010, νόμος Κατσέλη) - Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος "οικογενειακής" ανώνυμης εταιρίας έχει εμπορική ιδιότητα και δεν υπάγεται στο νόμο 3869/2010 (Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, αριθμός απόφασης 2538/2011)
Περίληψη: Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αίτηση για ρύθμιση των οφειλών, σύμφωνα με το ν. 3869/2010. Επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης κατά τον οφειλέτη. Κατάσχεση ακινήτου. Ανακοπή κατ΄ αυτής με λόγο ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της αίτησης για ρύθμιση των οφειλών. Αίτηση αναστολής της εκτέλεσης μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της ανακοπής. Ο συγκεκριμένος οφειλέτης ήταν εγγυητής υπέρ Α.Ε. Κρίση ότι ο συγκεκριμένος καθού είχε αποκτήσει την εμπορική ιδιότητα, συνεπώς είχε πτωχευτική ικανότητα και κατ΄ επέκταση δεν μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση του ανωτέρω νόμου. Απορρίπτει την αίτηση
[...] Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν 3869/2010 «για τη ρύθμιση των οφειλών υποχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις», φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παρ. 1 του άρθρου 4 του ίδιου νόμου για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Ο αιτών ζητεί με την υπό κρίση αίτησή του να ανασταλεί η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, που επισπεύδει σε βάρος του ο καθ` ού δυνάμει: α) της από 17.2.2010 επιταγής προς πληρωμή κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου εκτελεστού της 4820/2010 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, Β) της 106/2010 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτου κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησίας του, γ) της 117/2011 επαναληπτικής περίληψης κατασχετήριας έκθεσης ακινήτου του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιά Β. Κ., καθώς και κάθε μεταγενέστερης πράξης εκτελέσεως δυνάμει της υπ` αρ. 4820/2010 διαταγής πληρωμής του δικαστού του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της από 16.2.2011 με αριθμό κατάθεσης 36183/2670/25.2.2011 ανακοπής που άσκησε κατά της εκτέλεσης. Η αίτηση είναι νόμιμη, στηριζόμενη στα άρθρα 933, 938 ΚΠολΔ, δικάζεται κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσίαν.
Από την κατάθεση της μάρτυρος του αιτούντος Α.Γ., που εξετάστηκε ενόρκως στο ακροατήριο (ο καθ` ού δεν εξέτασε μάρτυρα), καθώς και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν οι διάδικοι πιθανολογούνται τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Ο αιτών είναι πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και νόμιμος εκπρόσωπος της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Α.», εδρεύουσα στο δήμο.... Δυνάμει της 106/2010 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτου του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιά Β.Κ. (σχετική και η 109/2010 περίληψη αυτής) ο καθ` ού κατέσχεσε αναγκαστικά, προς ικανοποίηση απαίτησης του κατά του αιτούντα από την 4820/2010 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου του υπό στοιχείο Δ1-Ε1 διαμερίσματος (μεζονέτα) του τέταρτου και πέμπτου πάνω από την πυλωτή ορόφου, οικοδομής κειμένης επί οικοπέδου στη θέση «...» ήδη..., επί της οδού... και... αρ. ..., επιφανείας 113,40 τ.μ. Η ανωτέρω διαταγή πληρωμής, με την οποία ο αιτών υποχρεώθηκε να καταβάλει στον καθ` ού το συνολικό ποσό των 23.280,16 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων, εκδόθηκε με βάση το από 30.7.2009 ιδιωτικό συμφωνητικό, που καταρτίστηκε μεταξύ του αιτούντα, -ενεργούντος αφ` ενός μεν υπό την ανωτέρω ιδιότητα του, αφ` ετέρου δε ατομικά ως εγγυητής (ευθυνόμενος ως αυτοφειλέτης), και του καθ` ού, δυνάμει του οποίου η εταιρία «Α.» διά του νομίμου εκπροσώπου της (αιτούντος) αναγνώρισε ότι οφείλει να καταβάλει στον καθ` ού το συνολικό ποσό των 22.108,86 ευρώ, σε μηνιαίες δόσεις των 200 ευρώ, ποσό 3.000 ευρώ για οφειλόμενους τόκους, καθώς και ότι σε περίπτωση υπερημερίας«... ο δανειστής να μπορεί κατά την κρίση του να προβεί στις νόμιμες ενέργειες... προβαίνοντας στην έκδοση είτε δικαστικής απόφασης είτε διαταγής πληρωμής κατά την κρίση του κατά της ως άνω εταιρίας και/ή του κάτωθι εγγυητή». Η αναγνωρισθείσα κατά τα ανωτέρω οφειλή της ως άνω εταιρίας προέρχεται από την εμπορική δραστηριότητα αυτής και συγκεκριμένα από το ποσό των 22.108,86 ευρώ, που είχε καταβάλει ο καθ` ού στην εταιρία για την αγορά ενός αυτοκινήτου κατασκευής εργοστασίου VOLKSWAGEN, τύπου TIGUAN, συνολικής αξίας 28.418 ευρώ, βάσει του από 14.11.2008 δελτίου παραγγελίας. Πρέπει, δε να σημειωθεί ότι η ως άνω εταιρία είναι οικογενειακή, αφού μέλη της είναι πλην του αιτούντα, η σύζυγος του Α.Γ. και η μητέρα του Σ.Γ., με συνέπεια ο αιτών να αναπτύσσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα με αυτήν του νομικού προσώπου της εταιρίας από απόψεως οικονομικών αποτελεσμάτων, αφού η πορεία των εταιρικών υποθέσεων και τα αποτελέσματα της είχαν άμεση αντανάκλαση στην περιουστακή σφαίρα του. Επομένως με την σύναψη της συμβάσεως εγγυήσεως υπέρ της ως άνω εταιρίας απέβλεπε στην εξυπηρέτηση ουσταστικά της ατομικής εμπορικής του δραστηριότητας, καθόσον δεν πιθανολογήθηκε ανάμιξη των λοιπών μετόχων της εταιρίας (συζύγου και μητέρας του) στη λειτουργία αυτής, ούτε επικαλέστηκε κάτι τέτοιο ο αιτών. Επομένως, ο αιτών έχει πτωχευτική ικανότητα (Βλ. Λ. Κοτσίρη, Πτωχευτικό Δίκαιο, έκδ. 1993, σελ. 115) και δεν μπορεί να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του Ν 3869/2010, ο οποίος σύμφωνα με το άρθρο 1 αυτού αξιώνει ο οφειλέτης (αιτών) να είναι φυσικό πρόσωπο, που δεν έχει πτωχευτική ικανότητα. Κατόπιν τούτων, εφόσον δεν πιθανολογείται η βασιμότητα των λόγων της ως άνω ανακοπής, καθόσον αβάσιμα στηρίζονται στην υπαγωγή του αιτούντα στις ρυθμίσεις του άρθρου 19 παρ. 1 του Ν 3869/2010, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 36 του Ν 3910/2011, η κρινομένη αίτηση πρέπει ν` απορριφθεί ως κατ` ουσίαν αβάσιμη. Ο αιτών πρέπει να καταδικαστεί στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του καθ` ού (άρθρο 178 παρ. 3 του Κώδικα περί Δικηγόρων), όπως αυτά καθορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.
πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com/nomos
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα