Συναινετικό διαζύγιο - Συμφωνία για την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων και την επικοινωνία με αυτά (Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, αριθμός απόφασης 17116/2008)
Περίληψη: Γονική μέριμνα: οι γονείς, και μετά το συναινετικό διαζύγιο, μπορούν να εφαρμόζουν τη μεταξύ τους συμφωνία για την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων και την επικοινωνία με αυτά- αν όμως επιθυμούν διαφορετική ρύθμιση των θεμάτων αυτών, οφείλουν να προσφύγουν στο δικαστήριο, χωρίς να απαιτείται να επικαλεστούν μεταβολή των συνθηκών κριτήρια για την ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Λύση γάμου με συναινετικό διαζύγιο και συμφωνία για ανάθεση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου στη μητέρα του- εγκατάλειψη απ` αυτήν της οικίας που της είχε παραχωρηθεί και παράδοση του τέκνου στον πατέρα του- η απρόβλεπτη αυτή συμπεριφορά οφείλεται στην παρανοϊκή ψύχωση από την οποία πάσχει και η οποία την καθιστά ακόμη και επικίνδυνη για το ανήλικο τέκνο της, όταν δεν λαμβάνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή- κατόπιν αυτών, το δικαστήριο αναθέτει την άσκηση του συνόλου της γονικής μέριμνας αποκλειστικά στον πατέρα.
[...] Από τις διατάξεις των άρθρων 1511, 1512, 1513 και 1514 του ΑΚ συνάγεται ότι η γονική μέριμνα ανηλίκου τέκνου, όπως αυτή προσδιορίζεται από τα άρθρα 1510 και 1518 του ίδιου Κώδικα και περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του, ασκείται από τους γονείς του από κοινού. Στις περιπτώσεις διαζυγίου και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, ή διασπάσεως της εγγάμου συμβιώσεως, οπότε ανατρέπονται οι συνθήκες της οικογενειακής ζωής και δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση τους, η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου τους ρυθμίζεται από το δικαστήριο, το οποίο δύναται να την αναθέσει σ` ένα μόνον των γονέων του ή και σε αμφότερους από κοινού, εάν οι ίδιοι συμφωνούν στη λύση αυτή και συγχρόνως καθορίζει τον τόπο διαμονής του ανηλίκου, ή και να την κατανείμει μεταξύ των γονέων του (βλ. ΑΠ 634/1996 ΕλλΔνη 37.1549, Γεωργιάδη - Σταθόπουλου ΑΚ, κάτω από τα άρθρα 1514, αριθ. 43 επ., 65 επ., 77 επ.). Για τη λήψη της αποφάσεως, αποκλειστικός οδηγός της δικαιοδοτικής κρίσεως του δικαστηρίου που καλείται, σε περίπτωση διαφωνίας τους, να αποφασίσει σχετικά με τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου πρέπει να είναι το συμφέρον του τελευταίου (ΑΠ 631/2002 Α` δημοσίευση Νόμος, ΑΠ 1700/2001 ΕλλΔνη 43.1619). Ειδικότερα, το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου αποτελεί αόριστη νομική έννοια, που εξειδικεύεται ανάλογα με τις συνθήκες κάθε περιπτώσεως. Για να κριθεί τι αποτελεί συμφέρον του ανηλίκου στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα εκτιμηθούν τα περιστατικά που διαπιστώθηκαν, βάσει αξιολογικών κριτηρίων, που αντλεί το δικαστήριο από τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβάνοντας υπόψη, σχετικά με το πρόσωπο του ανηλίκου και τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας και της παιδοψυχιατρικής (ΑΠ 417/2005 ΕλλΔνη 46.1068, ΕφΑΘ 3486/2006 ΕλλΔνη 47.1452). Περαιτέρω, η σχετική απόφαση του δικαστηρίου πρέπει να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προελεύσεως και της περιουσίας, αλλά να στηρίζεται στις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας και της ισονομίας των φύλων (άρθ. 4 §§1 -2 του Συντάγματος) και στα ατομικά δικαιώματα της ελεύθερης αναπτύξεως της προσωπικότητας (άρθ. 5 § 1 του Συντάγματος) και της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως (άρθ. 13 § 1 του Συντάγματος), όπως οι σχετικοί περιορισμοί προβλέφθηκαν ρητά στο προαναφερόμενο άρθρο 1511 § 2 εδ. β του ΑΚ (ΑΠ 730/2006 Α1 δημοσ. Νόμος, ΑΠ 1728/1999 ΕλλΔνη 41.972, βλ. Χ. Κούσουλα, Η Γονική Μέριμνα, έκδ. 1987, σελ. 150 επ.). Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 1441 § 3 ΑΚ, αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να εκδοθεί συναινετικό διαζύγιο πρέπει να προσκομίζεται έγγραφη συμφωνία των συζύγων, που να ρυθμίζει την επιμέλεια των τέκνων και την επικοινωνία με αυτά. Η συμφωνία επικυρώνεται από το δικαστήριο και ισχύει ώσπου να εκδοθεί απόφαση για το θέμα αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 1513 ΑΚ. Από την παραπάνω διάταξη συνάγεται ότι η συμφωνία των γονέων ανηλίκου τέκνου, που ρυθμίζει την επιμέλεια του και την επικοινωνία με αυτό, η οποία επικυρώνεται από το δικαστήριο που εκδίδει το συναινετικό διαζύγιο, αποτελώντας προϋπόθεση για την έκδοση του, έχει μόνον προσωρινό χαρακτήρα, πλην όμως η ισχύς της εξακολουθεί εωσότου εκδοθεί απόφαση του δικαστηρίου, κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, που να ρυθμίζει είτε μόνον την επιμέλεια είτε την άσκηση γενικά της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας, περιεχόμενο της οποίας είναι και η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου των διαζευγμένων γονέων, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1513 ΑΚ. Οι διαζευγμένοι γονείς του ανηλίκου τέκνου και μετά το συναινετικό διαζύγιο είναι ενδεχόμενο να εφαρμόζουν τη συμφωνημένη ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου τους και της επικοινωνίας τους μ` αυτό, που επικυρώθηκε από το δικαστήριο που εξέδωσε το συναινετικό διαζύγιο, οπότε δεν είναι ανάγκη να καταφύγουν στο δικαστήριο, για να εκδοθεί σχετική απόφαση για το θέμα αυτό, κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία (Εφθεσ 330/2000 Αρμ ΝΕ` 1494). Αν όμως οι γονείς του ανηλίκου επιθυμούν διαφορετική ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου ή της επικοινωνίας με αυτό, μετά το διαζύγιο, οφείλουν να καταφύγουν στο δικαστήριο, προκειμένου να ρυθμιστεί το σχετικό θέμα δικαστικά, με τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 681Β του ΚΠολΔ, σύμφωνα με το άρθρο 1513 ΑΚ, χωρίς να απαιτείται να επικαλεστούν προς τούτο μεταβολή των συνθηκών υπό τις οποίες προέβησαν στην άνω ρύθμιση. Περαιτέρω, όταν το δικαστήριο, στην περίπτωση διαζυγίου, καλείται να κρίνει το ζήτημα της αναθέσεως της ασκήσεως της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας σε έναν από τους γονείς, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1513 ΑΚ, εξετάζει όλα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις, μεταξύ των οποίων είναι και οι μέχρι τότε δεσμοί του τελευταίου με τους γονείς του και τα αδέλφια του (ΑΠ 1111/2002 ΕλλΔνη 43. 1622), η ηλικία, το φύλο, οι τυχόν ειδικές ανάγκες του, οι προσωπικές ιδιότητες των γονέων (επάγγελμα, πνευματική τους ανάπτυξη και δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετωπίσεως των θεμάτων των νέων) και ο χρόνος που μπορεί ο καθένας απ` αυτούς να διαθέσει για την προσωπική επιμέλεια του τέκνου (ΑΠ 1785/2002 ΕλλΔνη 45.95), σε συνδυασμό με την ποιότητα της επαφής τους, ενώ ιδιαίτερη σημασία, ειδικά όταν πρόκειται για εξίσου κατάλληλους γονείς (Εφθεσ 503/1993, Αρμ ΜΖ` 534), πρέπει να αποδίδεται και στη μη διατάραξη της μέχρι τότε ζωής του και τη μη μεταβολή του περιβάλλοντος, όπου αυτό διαβιώνει (ΕφΑΘ 4663/1993 ΕλλΔνη 35. 439). Αυτό δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της εγγάμου συμβιώσεως, εκτός αν η συμπεριφορά του υπαίτιου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας - επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της εκτάσεως και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς (ΑΠ 1218/2006 ΕλλΔνη 47.1354, ΧρΙΔ 2006.892). Εξάλλου, ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου, πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, εφόσον αυτή έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα, ως προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου (ΕφΠειρ 846/2004 ΕλλΔνη 46.503), καθώς η άποψη του, υπό τους προαναφερόμενους όρους, καταδεικνύει την ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού με συγκεκριμένο γονέα, που εξ αυτού του λόγου θεωρείται πλέον κατάλληλος για το ηθικό συμφέρον του ανηλίκου, ως αποτελεσματικότερος στη διαπαιδαγώγηση του τελευταίου (βλ. ΑΠ 1424/1998 δημοσίευση "Νόμος", ΑΠ 824/1996 ΕλλΔνη 38.791, ΑΠ 1329/1991 ΕλλΔνη 33.1189, Εφθεσ 1433/2003 Αρμ ΝΖ` 1439, ΕφΑΘ 9817/1992 ΕλλΔνη 35.440, πρβλ. ΕφΙωαν 441/2005 Αρμ 2007.524 και το εκεί ενημερωτικό σημείωμα, Β. Βαθρακοκοίλη, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, έκδ. 2000, υπό το άρθρο 1511, αρ. 4).
Στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη αγωγή του, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο μετά της εναγομένης γάμος του λύθηκε αμετάκλητα, το έτος 2007, με συναινετικό διαζύγιο. Ότι, ενόψει της συζητήσεως της αιτήσεως τους περί εκδόσεως διαζυγίου, οι διάδικοι υπέγραψαν μεταξύ τους το από 6.7.2006 ιδιωτικό συμφωνητικό περί ρυθμίσεως της επιμέλειας και επικοινωνίας μετά του ανηλίκου τέκνου τους, που απέκτησαν διαρκούσης της εγγάμου συμβιώσεως τους την 11.3.1996, βάσει του οποίου η άσκηση της επιμέλειας αυτού ανατέθηκε στην εναγομένη. Ότι η τελευταία, περί τα τέλη του μηνός Ιουνίου του έτους 2007, εγκατέλειψε αιφνίδια την κατοικία όπου διέμενε μετά του τέκνου τους, το οποίο παρέδωσε στον ίδιο, προκειμένου ν` ασκεί τη γονική μέριμνα του και έκτοτε αυτό διαμένει με τον ενάγοντα. Ότι, ενόσω η εναγομένη ασκούσε την επιμέλεια του τέκνου τους, επεδείκνυε αδιάφορη, αλλά και επικίνδυνη συμπεριφορά, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Ότι η ίδια πάσχει από παρανοϊκή ψύχωση, σύμφωνα με την αναφερόμενη ιατρική γνωμάτευση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής θεσσαλονίκης. Με βάση το ιστορικό αυτό, ο ενάγων ζητά ν` ανατεθεί στον ίδιο, αποκλειστικώς, η άσκηση του συνόλου της γονικής μέριμνας του προσώπου της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων, διότι τούτο είναι προς το συμφέρον της και να καταδικαστεί η εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αγωγή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (άρθ. 17 αριθ. 1 και 22 του ΚΠολΔ), κατά την προκείμενη ειδική διαδικασία των άρθρων 666 § 1, 667, 670, 671 §§ 1-3 και 672 έως 676 του ΚΠολΔ, κατά την οποία εφαρμόζονται, για την εξέταση από το Δικαστήριο του επιδίκου ζητήματος που αφορά την άσκηση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και τα άρθρα 598, 600, 601, 605, 606, 744 και 759 §3 του ίδιου Κώδικα (βλ. άρθ. 681Β §1 και 681Γ §1 του ΚΠολΔ). Είναι νόμιμη, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα πρόταση, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1510 § 1,1511,1512,1513,1516 § 2 ΑΚ, 176 και 191 § 2 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω και από απόψεως ουσιαστικής βασιμότητας, λαμβανομένων υπόψη, αφενός ότι απέτυχε η προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 681Γ § 2 εδ. β` του ΚΠολΔ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 19 § 3 του ν. 2521/1997, προσπάθεια συμβιβαστικής επιλύσεως της διαφοράς, αφετέρου δε ότι δεν αποτελεί κώλυμα για την πρόοδο της δίκης η παράλειψη υποβολής εκθέσεως κοινωνικής έρευνας ως προς τις συνθήκες διαβιώσεως της ανήλικης θυγατέρας των διαδίκων (άρθ. 681Γ § 2, 19 § 4 του ν. 2521/1997, βλ. σχετ. και ΕφΑΘ 1457/2004 ΕλλΔνη 45. 836, ΕφΑΘ 2105/2000 ΕλλΔνη 42.177, ΕφΑΘ 1898/2000 ΕλλΔνη 42. 455), ενώ, πραγματοποιήθηκε και η κατ` άρθρο 681Γ` §§ 3, 4 ΚΠολΔ επικοινωνία του Δικαστηρίου με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων. Από την εκτίμηση της ένορκης καταθέσεως του μάρτυρος αποδείξεως, που εξετάστηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του και όλων, ανεξαιρέτως, των εγγράφων, που νομίμως προσκομίζονται με επίκληση από τον ενάγοντα, άλλα από τα οποία λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθ. 339, 395 και 591 §1 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά γεγονότα: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο γάμο στη θεσσαλονίκη, το 1995, από τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, την Μ.Δ., που γεννήθηκε το 1996. Με απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, ο ανωτέρω γάμος, ο οποίος έπαψε να υφίσταται, πραγματικά μεν από το έτος 2003, τυπικά δε από τον Απρίλιο του έτους 2006, λύθηκε, ήδη αμετακλήτως, συναινετικά. Από την αρχή της εγγάμου συμβιώσεως τους οι διάδικοι εγκαταστάθηκαν, αρχικά, στη θεσσαλονίκη, για μία εξαετία περίπου, ακολούθως δε μετακόμισαν στην πατρική οικία του ενάγοντος, στη γενέτειρα του, στο Ν. Σερρών. Μετά το διαζύγιο αυτός εξακολούθησε να διαμένει εκεί, ενώ η εναγομένη εγκαταστάθηκε, μετά του ανηλίκου τέκνου τους, στη θεσσαλονίκη, όπου αρχικώς διέμενε σε διαμέρισμα που μίσθωσε σε πολυκατοικία επί της οδού Φ., στη συνέχεια δε μετακόμισε σε νεόδμητο διαμέρισμα, της κυριότητας του ενάγοντος, κείμενο στο ισόγειο της επί της οδού Μ. οικοδομής, όπου διέμενε κατόπιν παραχωρήσεως εκ μέρους του της χρήσεως τούτου, άνευ ανταλλάγματος, ασκώντας την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, δυνάμει του από 2006 ιδιωτικού συμφωνητικού, που υπογράφηκε μεταξύ των διαδίκων ενόψει της συζητήσεως της αιτήσεως τους εκδόσεως συναινετικού διαζυγίου. Περί τα τέλη του μηνός Ιουνίου του έτους 2007 η εναγομένη εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά το ως άνω διαμέρισμα και εγκαταστάθηκε σε άλλο, παραδίδοντας την ανήλικη θυγατέρα της στον ενάγοντα, προκειμένου αυτός να την περιποιείται, να την ανατρέφει, να την φροντίζει και να επιμελείται των υποθέσεων της, έκτοτε δε αυτή διαμένει με τον πατέρα της στο Ν. Σερρών, όπου δέχεται τις φροντίδες και τις περιποιήσεις του ίδιου και της ηλικίας εξήντα δύο περίπου ετών μητέρας του, η οποία συμμετέχει με ευχαρίστηση στην ανατροφή της εγγονής της. Με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σερρών, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, επί των αντιθέτων αιτήσεων των διαδίκων, ερήμην της νυν εναγομένης, ανατέθηκε προσωρινά στον ενάγοντα η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου της ως άνω ανήλικης θυγατέρας του. Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε από την κατάθεση του μάρτυρος αποδείξεως Χ.Κ., αδελφού του ενάγοντος, η εναγομένη δεν δύναται ν` ανταποκριθεί στο γονικό της ρόλο, δεν επιδεικνύει το απαιτούμενο ενδιαφέρον προς τη θυγατέρα της και δεν είναι σε θέση ν` αντιμετωπίζει τις ανάγκες της κατά τρόπο σταθερό και συνήθη, όπως απαιτεί η ηλικία της, δηλαδή να την φροντίζει εξίσου αποτελεσματικά όσο ο πατέρας της, γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την πάθηση της παρανοϊκής ψύχωσης από την οποία αυτή πάσχει Πράγματι, όπως αποδεικνύεται από το απόσπασμα της συνεδριάσεως της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως θεσσαλονίκης, που προσκομίζεται με επίκληση, η εναγομένη πάσχει από παρανοϊκή ψύχωση, συνεπεία της οποίας έχει κριθεί ανάπηρη, με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% και της χορηγήθηκε επίδομα ατόμων με ειδικές ανάγκες για τρία έτη. Σύμφωνα με τη μαρτυρική κατάθεση, η εναγομένη, η οποία λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και νοσηλεύεται ("μπαινοβγαίνει") κατά τακτά χρονικά διαστήματα στο ψυχιατρείο, αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα ήδη διαρκούσης της εγγάμου συμβιώσεως των διαδίκων, εξαιτίας των οποίων την ανήλικη Μ.-Δ., μετά τη γέννηση της φρόντιζε η μητέρα του ενάγοντος, στην κατοικία της, στο Ν. Σερρών, όπου την φιλοξενούσε. Ο ίδιος μάρτυρας κατέθεσε πως μόνον όταν η εναγομένη λάμβανε τη φαρμακευτική αγωγή της ήταν σε θέση να φροντίσει το τέκνο της, ενώ, διαφορετικά, ήτοι όταν εγκατέλειπε την ψυχοθεραπεία της, τούτο ήταν αδύνατο αλλά και επικίνδυνο, εξαιτίας της απρόβλεπτης συμπεριφοράς της (έκλεινε μόνο του το ανήλικο στο σπίτι πολλές ώρες, απειλούσε με σκοτωμό τα τέκνα του αδελφού του ενάγοντος που διέμενε στην ίδια πολυκατοικία με αυτήν επί της οδού Μ. στη θεσσαλονίκη, ενώ, όταν μεταφέρθηκε, κατόπιν αιτήσεως της μητέρας της, στο ψυχιατρικό κατάστημα Σταυρούπολης θεσσαλονίκης για θεραπεία, απέδρασε δύο φορές και αντίστοιχα δύο φορές συνελήφθη και νοσηλεύθηκε σ` αυτό1 βλ. σχετικά και την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σερρών, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων). Επίσης, αποδείχθηκε ότι, με την παρέλευση του χρόνου, η κατάσταση της εναγομένης επιδεινώνεται. Από το σύνολο των παραπάνω αναφερόμενων πραγματικών γεγονότων αποδεικνύεται ότι το συμφέρον της ως άνω ανήλικης, όχι μόνον το ψυχικό αλλά και το συναισθηματικό, προσέτι δε και το σύνολο της διαμορφώσεως της προσωπικότητας της, υπαγορεύει την ανάθεση της ασκήσεως του συνόλου της γονικής μέριμνας του προσώπου της στον πατέρα της, ο οποίος, εν τοις πράγμασι, ασκεί ήδη αυτήν επιτυχώς, βοηθούμενος και από τη μητέρα του.
πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com/nomos
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα