Συναινετικό διαζύγιο - Λόγος ακυρότητας ή λόγος ακυρωσίας στη συναίνεση του συζύγου (Άρειος Πάγος, αριθμός απόφασης 1165/2004)
Περίληψη: Διαζύγιο. Συναινετικό διαζύγιο. Αν υπάρχει λόγος ακυρότητας στη συναίνεση του συζύγου ή λόγος ακυρωσίας, έχει ο σύζυγος αυτός έννομο συμφέρον να ασκήσει έφεση και να ζητήσει την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης για τη λύση του γάμου. Η συμφωνία των συζύγων για τη χρησιμοποίηση από τη σύζυγο και του επωνύμου του συζύγου της στις έννομες αυτής σχέσεις δεν είναι ισχυρή και ως εκ τούτου δεν μπορεί η επικαλούμενη παραβίασή της από τον τελευταίο να θεμελιώσει λόγο ακυρωσίας συνεπεία απάτης της δηλώσεως βουλήσεως αυτής να συναινέσει στη λύση του γάμου τους.
[...] 1. Οι υπό κρίση από 29/4/2003 αιτήσεις των Κ. Σ., Λ. Λ. και Λ. Μ., με τις οποίες ζητείται η αναίρεση της 263/2003 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου, πρέπει λόγω της συνάφειάς τους να συνεκδικασθούν.
2. Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από το άρθρο 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 Κ.Ποιν.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεώς της από το άρθρο 510 παρ.1 στ. Δ' του ίδιου Κώδικα, όταν αναφέρονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από ην αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα απ' αυτά. Δεν ιδρύουν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχέτισης καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας.
3. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το Τριμελές Εφετείο Ναυπλίου, δέχθηκε ανελέγκτως, ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ' είδος μνημονεύει, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Την 16/10/1996 ο μάρτυρας κατηγορίας ’. Μ., δασοφύλακας, διερχόμενος από τη θέση «Μπιές» της περιφέρειας του Δήμου Κρανιδίου, άκουσε μιμητικές φωνές, οι οποίες καλούσαν τα πουλιά. Εντόπισε ότι προέρχονταν από ειδικό μηχάνημα που είχε τοποθετηθεί για το λόγο αυτό εκεί. Ενόψει τούτου περίμενε εκεί κρυμμένος, προκειμένου να διαπιστώσει ποιοι θα έρχονταν για να το παραλάβουν και να κυνηγήσουν στο σημείο εκείνο. Σε λίγο εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο, από το οποίο κατέβηκε ο τρίτος κατηγορούμενος Κ. Σ., ο οποίος περιεργάστηκε τη θέση κοντά στο μηχάνημα χωρίς να το πλησιάσει. Αμέσως εμφανίστηκε ο ως άνω μάρτυρας, ο οποίος προέβη σε έλεγχο όλων των κατηγορουμένων και διαπίστωσε ότι οι από αυτούς Λ. Μ. (2ος κατηγορούμενος) έφερε μία κυνηγετική καραμπίνα BERETA Cal 12 με αριθμό G48887 Ε τετράσφαιρη, ο δε Κ. Σ. μία κυνηγετική καραμπίνα BENELLI CaL με αριθμό F 059549-280488 πεντάσφαιρη. Τούτο δε παρανόμως, γιατί τα κυνηγετικά όπλα που προορίζονται αποκλειστικά για την άσκηση θήρας πρέπει να φέρουν συνολικά μέχρι τρία (3) φυσίγγια και δεν μπορούν να δεχθούν περισσότερα. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι οι κατηγορούμενοι ενεργώντας από πρόθεση και από κοινού τοποθέτησαν τη συγκεκριμένη ηχοπαραγωγική συσκευή με μιμητικές φωνές πουλιών για την άσκηση θήρας της άγριας πτηνοπανίδας, μολονότι τούτο απαγορεύεται. Με βάση τις παραδοχές και σκέψεις αυτές το Εφετείο κήρυξε ενόχους όλους τους κατηγορουμένους για από κοινού παράβαση των άρθρων 7 παρ.1ε' και 9 παρ.2 της υπ' αριθ. 414985/29-11/18-12-1985 απόφασης των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας και τους δεύτερο και τρίο κατηγορουμένους για παράβαση των άρθρων 1 παρ.1β' και 7 παρ. 8α' του Ν. 2168/1993 και επέβαλε στους δύο τελευταίους συνολική ποινή φυλάκισης τριών μηνών και στον πρώτο φυλάκιση δύο μηνών. Η αιτιολογία αυτή δεν είναι η κατά τα ανωτέρω απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη. Ειδικότερα: α) καθόσον αφορά την πρώτη πράξη (για την οποία κηρύχθηκαν ένοχοι όλοι οι κατηγορούμενοι, διότι από την παραδοχή του Δικαστηρίου, ότι «σε λίγο εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο από το οποίο κατέβηκε ο τρίτος κατηγορούμενος, ο οποίος περιεργάστηκε τη θέση κοντά στο μηχάνημα χωρίς να το πλησιάσει», χωρίς παράθεση και άλλων στοιχείων, δεν δικαιολογεί κατά τρόπο ειδικό και εμπεριστατωμένο την κρίση του Δικαστηρίου ότι πράγματι, οι κατηγορούμενοι ήταν εκείνοι που είχαν τοποθετήσει στην περιοχή εκείνη την ανευρεθείσα εκεί συσκευή παραγωγής φωνής πουλιών. Β) Καθόσον αφορά τη δεύτερη πράξη (για την οποία κηρύχθηκαν ένοχοι οι κατηγορούμενοι Λ. Μ. και Κ. Σ. ), διότι δεν υπάρχει σαφής και επί συγκεκριμένων περιστατικών στηριζόμενη παραδοχή του Δικαστηρίου, ότι τα όπλα των δύο αυτών κατηγορουμένων μπορούσαν πράγματι, κατά το χρόνο εκείνο, ανεξάρτητα από τον τύπο τους και την εργοστασιακή κατασκευή τους, να φέρουν περισσότερα από τρία (3) φυσίγγια. Πρέπει, επομένως, κατά παραδοχή του από το άρθρο 510 παρ.1Δ' ΚΠΔ σχετικού λόγου των υπό κρίση αιτήσεων, να αναιρεθεί στο σύνολό της η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, η συγκρότηση του οποίου από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως, είναι δυνατή (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ: Αναιρεί την 263/2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Ναυπλίου. Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, στο ίδιο ως άνω Δικαστήριο, συγκροτούμενοι από δικαστές άλλους, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
πηγή: dsanet.gr - Ισοκράτης
Δ. Χ. Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα