Τροχαίο ατύχημα (αυτοκινητικό ατύχημα) - Αστική ευθύνη από αυτοκίνητα. Σύγκρουση αυτοκινήτου με γεωργικό ελκυστήρα. Υπαιτιότητα του οδηγού του ελκυστήρα. Αποζημίωση (Μονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας, αριθμός απόφασης 93/2013).
Περίληψη: Αστική ευθύνη από αυτοκίνητα. Σύγκρουση αυτοκινήτου με γεωργικό ελκυστήρα. Υπαιτιότητα του οδηγού του ελκυστήρα. Περιστατικά. Αποζημίωση.
[...] Η κρινόμενη από 20-6-2012 και με αριθμό εκθ. καταθ. 6/25-6-2012 έφεση κατά της με αριθμό 9/2012 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Τυρνάβου, το οποίο αντιμωλία των διαδίκων και κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681Α΄ ΚΠοΛΔ, την από 4-1- 2011 και με αριθμό εκθ. καταθ. 2/11-1-2011 αγωγή της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης κατά του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος και έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού που είναι αρμόδιο (άρθρο 17Α ΚΠολΔ), έχει δε ασκηθεί νομοτύπως (άρθρο 495 παρ. 1 ΚΠολΔ) και εμπροθέσμως (άρθρα 499, 518 παρ. 2 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι δεν προκύπτει από τα έγγραφα που προσκομίζονται ούτε οι διάδικοι επικαλούνται ότι έχει λάβει χώρα επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης. Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό της έχει καταβληθεί παράβολο ποσού 200 ευρώ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ όπως η παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν.4055/2012, που εφαρμόζεται εν προκειμένω καθώς το υπό κρίση ένδικο μέσο ασκήθηκε στις 25-6-2012, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόμου (2-4-2012). Η ενάγουσα, με την από 4-1-2011 και με αριθμό εκθ. καταθ, 2/11-1-2011 αγωγή της εξέθετε ότι, κατά τον αναφερόμενο σ` αυτήν τόπο και χρόνο, ο εναγόμενος, οδηγώντας γεωργικό ελκυστήρα, αγνώστου αριθμού κυκλοφορίας, από υπαιτιότητά του και υπό τις αναφερόμενες λεπτομερώς στην αγωγή συνθήκες, συγκρούσθηκε με το με αριθμό κυκλοφορίας ............ I.X.Ε. αυτοκίνητο της, το οποίο οδηγούσε η ................, με συνοδηγό την ίδια και προκάλεσε υλικές ζημίες στο όχημά της καθώς και σωματικές βλάβες σ` αυτήν (ενάγουσα). Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει ως αποζημίωση λόγω θετικής ζημίας και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το συνολικό ποσό των 2.488,85 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, αφού έκρινε τον εναγόμενο αποκλειστικά υπαίτιο για το ένδικο ατύχημα έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως βάσιμη κατ` ουσίαν και υποχρέωσε τον τελευταίο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.938,85 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, με την κρινόμενη έφεση του και για τους υπό στοιχ. 1-6 λόγους που αναφέρονται σ` αυτή, οι οποίοι ανάγονται σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, ώστε να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολο της. Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης και της ανωμοτί κατάθεσης του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος, ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά και των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως οι διάδικοι, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματική περιστατικά: Την 28-6-2010 και περί ώρα 7:50 περίπου, η ............ (μη διάδικος στη δίκη αυτή), οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφοράς .................... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της ενάγουσας - μητέρας της, με συνοδηγό την τελευταία, κινούνταν, με χαμηλή ταχύτητα, εντός του αύλειαυ χώρου του πρατηρίου υγρών καυσίμων των αδελφών ................................., στον Τύρναβο, κατευθυνόμενη προς την έξοδο του πρατηρίου και την παρακείμενη επαρχιακή οδό Τυρνάβου - Λάρισας. Πρέπει να σημειωθεί ότι ακριβώς μπροστά από το πρατήριο υγρών καυσίμων υπάρχει παράπλευρος δρόμος, διπλής κατεύθυνσης, παράλληλα προς την ως άνω ε.ο. οδό Τυρνάβου - Λάρισας. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο εναγόμενος, οδηγώντας γεωργικό ελκυστήρα, που, τότε δεν έφερε πινακίδες με αριθμό κυκλοφορίας και ήταν ανασφάλιστο, κινούνταν στο ανωτέρω παράδρομο, με πρόθεση να εισέλθει στο πρατήριο υγρών καυσίμων. Οταν το αυτοκίνητο της ενάγουσας έφτασε στην έξοδο του πρατηρίου και πριν ολοκληρώσει την είσοδό της στον παράπλευρο δρόμο, ο εναγόμενος επιχείρησε να εισέλθει αιφνίδια και ανεξέλεγκτα στον αύλειο χώρο του πρατηρίου, χωρίς να κινείται στο άκρο δεξιό μέρος της παράπλευρης οδού, αλλά στο αντίθετο προς την κατεύθυνση του ρεύμα κυκλοφορίας αυτής, με αποτέλεσμα να επιπέσει με το εμπρόσθιο τμήμα του γεωργικού ελκυστήρα στην εμπρόσθια δεξιά γωνία του αυτοκινήτου της ενάγουσας. Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, τα οποία προέκυψαν από το από 2-7-2010 ακριβές αντίγραφο του δελτίου αδικημάτων και συμβάντων του Α.Τ. Τυρνάβου, την ένορκη κατάθεση της αυτόπτη μάρτυρα της ενάγουσας - οδηγού του ζημιωθέντος αυτοκινήτου, την ανωμοτί κατάθεση του εναγόμενου, τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες του τόπου του ατυχήματος, σε συνδυασμό με τα σημεία σύγκρουσης των οχημάτων, αποκλειστικά υπαίτιος για την ένδικη σύγκρουση τυγχάνει ο εναγόμενος, οδηγός του γεωργικού ελκυστήρα, με αριθμό κυκλοφορίας ........... (όπως προέκυψε από την προσκομιζόμενη άδεια κυκλοφορίας), ο οποίος, λόγω έλλειψης της επιμέλειας και προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει, όπως κάθε μέτριος συνετός οδηγός, επιχείρησε να εισέλθει στον αύλειο χώρο του πρατηρίου, κινούμενος στο αντίθετο προς την κατεύθυνσή του ρεύμα κυκλοφορίας της παράπλευρης οδού, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με το αυτοκίνητο της ενάγουσας (άρθρα 12 παρ. 1, 16 παρ. 1, 4 ΚΟΚ). Αντίθετα, την οδηγό του αυτοκινήτου της ενάγουσας ουδεμία υπαιτιότητα βαρύνει, καθώς αυτή, αν και κινήθηκε με πολύ χαμηλή ταχύτητα προς την έξοδο του πρατηρίου και άρχισε να εισέρχεται στην παράπλευρη οδό, αφού ήλεγξε με επιμέλεια και προσοχή την κίνηση των οχημάτων σ` αυτήν, δεν μπόρεσε, παρ` όλα αυτά, να αποφύγει τη σύγκρουση με τον γεωργικό ελκυστήρα, καθώς αυτός κινούνταν στο αντίθετο σε σχέση με την κατεύθυνση του ρεύμα κυκλοφορίας της παράπλευρης οδού, προς το οποίο μάλιστα η ενάγουσα δεν είχε καμία ορατότητα. Επομένως, ο ισχυρισμός του εναγόμενου περί αποκλειστικής υπαιτιότητας άλλως συνυπαιτιότητας της οδηγού του αυτοκινήτου της ενάγουσας στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ` ουσίαν. Συνακόλουθα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε τα ίδια, ορθά εκτίμησε τις προσαχθείσες αποδείξεις όσον αφορά τις συνθήκες επέλευσης του ένδικου ατυχήματος και την υπαιτιότητα του εναγόμενου και οι περί του αντιθέτου λόγοι της έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι κατ` ουσίαν.
Περαιτέρω, ο εκκαλών με τον έκτο λόγο της έφεσής του ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι η αξία του ζημιωθέντος αυτοκινήτου ανέρχεται στο ποσό των 3.000 ευρώ, ενώ στην πραγματικότητα η αξία του δεν ξεπερνά το ποσό των 1.000 ευρώ. Ο λόγος αυτός της έφεσης αλυσιτελώς προβάλλεται και γι` αυτό πρέπει να απορριφθεί, καθώς, ακόμη και αν αποδεικνυόταν βάσιμος, δεν θα οδηγούσε σε εξαφάνιση της προσβαλλόμενης απόφασης. Και τούτο διότι το ανωτέρω ποσό δεν αποτελεί επιδικασθέν με το διατακτικό της εκκαλουμένης απόφασης κονδύλιο, αλλά κρίση του Δικαστηρίου που σχετίζεται με την επιδίκαση του κονδυλίου των 50 ευρώ, αναφορικά με το αίτημα της ενάγουσας περί μείωσης της αξίας του ζημιωθέντος αυτοκινήτου της, ως προς το οποίο ο εκκαλών δεν παραπονείται. Τέλος, ο εκκαλών με τον έβδομο λόγο της έφεσής του παραπονείται ότι κακώς επιδικάσθηκε το κονδύλιο που αφορά στη δαπάνη της διενεργηθείσας από την ενάγουσα πραγματογνωμοσύνης, με αντικείμενο τις ζημίες που υπέστη το όχημά της και το κόστος αποκατάστασης αυτών, πλην όμως ο λόγος αυτός είναι παντελώς αόριστος, καθώς ο εκκαλών δεν προσδιορίζει την αιτίαση που αποδίδει στην εκκαλουμένη απόφαση ως προς το ανωτέρω επιδικασθέν κονδύλιο, ήτοι αν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή κάποιας συγκεκριμένης διάταξης νόμου ή ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί. Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση στο σύνολό της. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ: ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση τυπικά και απορρίπτει αυτή στην ουσία της. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε τριακόσια (300) ευρώ.
πηγή: lawdb.intrasoftnet.com/nomos
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα.