Ποινική Δικονομία - Ένδικα μέσα κατά των αποφάσεων - Αναίρεση

Αποφάσεις κατά των οποίων επιτρέπεται. Αρθρο 504. 1. Οταν ο νόμος δεν ορίζει ειδικά κάτι άλλο, αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται μόνο κατά της απόφασης που, όπως απαγγέλθηκε, δεν προσβάλλεται με έφεση και κατά της απόφασης του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου που εκδόθηκε ύστερα από άσκηση έφεσης, αν με τις αποφάσεις αυτές το δικαστήριο αποφάνθηκε τελειωτικά για την κατηγορία ή αν έπαυσε οριστικά ή κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη (άρθρο 370). "Αναίρεση κατΑ των αποφΑσεων του Πταισματοδικείου επιτρέπεται μόνο για τους λόγους που αναφέρονται στο Αρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α`,Γ΄,Ε`,ΣΤ` και Η`." *** Το τελευταίο εδάφιο της παρ.1,το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 13 παρ.9 Ν.1941/1991,αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003. 2. Αναίρεση επιτρέπεται επίσης κατά της απόφασης που κήρυξε το δικαστήριο υλικά αναρμόδιο και που, όπως απαγγέλθηκε, δεν προσβάλλεται με έφεση. 3. Στα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 492 επιτρέπεται αναίρεση κατά του μέρους της απόφασης που αφορά απόδοση ή δήμευση. ***ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:Η παρ.8 του άρθρου 2 του Ν.2331/1995 (Α 173) ορίζει ότι: "Δήμευση διατάσσεται και όταν δεν ασκήθηκε δίωξη λόγω θανάτου του υπαιτίου ή η δίωξη που ασκήθηκε έπαυσε ή κηρύχθηκε απαράδεκτη. Στις περιπτώσεις αυτές η δήμευση διατάσσεται με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου ή με απόφαση του δικαστηρίου που παύει ή κηρύσσει απαράδεκτη την ποινική δίωξη και αν δεν ασκήθηκε δίωξη, με βούλευμα του κατά τόπον αρμόδιου συμβουλίου πλημμελειοδικών. Οι διατάξεις του άρθρου 492 Κ.Π.Δ. εφαρμόζονται αναλόγως και στην προκειμένη περίπτωση, εκτός αν η απόφαση ή το βούλευμα εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο ή δικαστήριο ή δικαστικό συμβούλιο που αποφαίνεται τελεσιδίκως. Εφαρμόζονται επίσης αναλόγως και οι διατάξεις του άρθρου 504 παράγραφος 3 Κ.Π.Δ., εκτός αν η απόφαση εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο." ***ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:Η παρ.9 του άρθρου 2 του Ν.2331/1995 (Α 173) ορίζει ότι: "Τρίτος, κατά της περιουσίας του οποίου διατάχθηκε δήμευση, χωρίς να συμμετάσχει στη δίκη, ούτε να κλητευθεί, δικαιούται να ασκήσει αίτηση ακυρώσεως της σχετικής διάταξης της απόφασης, μέσα σε τρεις μήνες από την επίδοσή της σ` αυτόν. Τα άρθρα 492 και 504 παράγραφος 3 Κ.Π.Δ. εφαρμόζονται αναλόγως και στην προκειμένη περίπτωση." 4. Αν ζητηθεί η αναίρεση σύμφωνα με τις παρ. 1 και 2, θεωρού- νται ότι προσβάλλονται μαζί και οι προπαρασκευαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν πριν από αυτήν που προσβάλλεται.

Ποιοί ζητούν την αναίρεση. Αρθρο 505. 1. Εκτός από την περίπτωση της παρ, 3 του προη- γούμενου άρθρου, αναίρεση μπορούν να ζητήσουν: α) ο κατηγορούμενος, β) ο αστικώς υπεύθυνος για την καταδικαστική απόφαση που αναγνωρίζει την αστική του ευθύνη, γ) ο πολιτικώς ενάγων για την καταδικαστική απόφαση, μόνο όμως για το τμήμα της που επιδικάζει σ` αυτόν αποζημίωση ή ικανοποίηση ή απορρίπτει την αγωγή του, επειδή δεν στηρίζεται στο νόμο, δ) ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών για τις αποφάσεις του δικαστηρίου όπου είναι τοποθετημένος και τις αποφάσεις των μονομελών πλημμελειοδικείων και των πταισματοδικείων της περιφέρειάς του, ο εισαγγελέας που άσκησε την κατηγορία στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο για τις αποφάσεις του δικαστηρίου αυτού, και ο εισαγγελέας εφετών για τις αποφάσεις του εφετείου και τις αποφάσεις των μεικτών ορκωτών και των τριμελών και μονομελών πλημμελειοδικείων που ανήκουν στην περιφέρειά του. 2. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε απόφασης μέσα στην προθεσμία που ορίζεται από το άρθρο 479 παρ. 2 (άρθρο 483 παρ. 3). Υστερα από αυτή την προθεσμία μπορεί να ασκήσει αναίρεση μόνο υπέρ του νόμου για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 510, καθώς και για οποιαδήποτε παράβαση των τύπων της διαδικασίας, χωρίς να βλάπτονται τα δικαιώματα των διαδίκων. "3. Οταν ζητείται αναίρεση απόφασης, υποβΑλλονται στον Εισαγγελέα του Αρείου ΠΑγου μαζί με την αίτηση αναίρεσης ή τη δήλωση που συντΑσσεται με βΑση το Αρθρο 473 παρ. 2 ατελώς και δύο αντίγραφα, καθώς και δύο αντίγραφα των πρόσθετων λόγων και των υπομνημΑτων του αναιρεσείοντος." *** Η παρ.3 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Αναίρεση αθωωτικών αποφάσεων. Αρθρο 506. Την αναίρεση αθωωτικών αποφάσεων μπορούν να ζητήσουν: α) ο κατηγορούμενος, αν αθωώθηκε λόγω έμπρακτης μετάνοιας, "β) Ο εισαγγελέας του πλημμελειοδικείου, του μεικτού ορκωτού δικαστηρίου ή του εφετείου (κατΑ τις διακρίσεις του Αρθρου 505 παρ. 1 στοιχ. δ) αν η αθώωση οφείλεται σε εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διΑταξης". και γ) ο μηνυτής ή εκείνος που άσκησε την έγκληση αν καταδικάστηκαν σε αποζημίωση και στα έξοδα (άρθρ. 71). *** Η περ. β΄αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Προθεσμία για την αναίρεση. Αρθρο 507. 1. Η Προθεσμία για την αναίρεση ορίζεται από το άρθρο 473. Για τον εισαγγελέα που δεν υπηρετεί στο δικαστήριο που έχει εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση η προθεσμία είναι δεκαπενθήμερη από τη δημοσ ίευση της απόφασης και δεν αναστέλλει την εκτέλεσή της. Δεν αναστέλλει επίσης την εκτέλεση και η αίτηση αναίρεσης που υποβάλλεται από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (άρθρ. 505 παρ. 2). 2. Για τις ανέκκλητες καταδικαστικές αποφάσεις του πταισμα- τοδικείου που επιβάλλουν στον απόντα κατηγορούμενο μόνο την ποινή του προστίμου, η Προθεσμία για την αναίρεση είναι μηνιαία και αρχίζει από τη δημοσίευση της απόφασης. 3. Για τις ανέκκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των πλημμε- λειοδικείων που επιβάλλουν στον απόντα κατηγορούμενο μόνο χρηματική ποινή, η προθεσμία για την αναίρεση είναι δίμηνη και αρχίζει από τη δημοσίευση της απόφασης. 4. Αν επιβλήθηκε ποινή σε χρήμα και η απόφαση είναι ανέκ- κλητη, η προθεσμία για την αναίρεση και η άσκηση της αναίρεσης δεν έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Πότε είναι παραδεκτή η αναίρεση. *** Το άρθρο 508 ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ με το άρθρο 18 παρ.3 Ν.3346/2005, ΦΕΚ Α 140/17.6.2005 Αρθρο 508.- 1. Η αίτηση αναίρεσης της απόφασης από εκείνον που καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας είναι τότε μόνο δεκτή, όταν αυτός αποδείξει ταυτόχρονα ή και μεταγενέστερα, πάντως έως τη συζήτηση στο ακροατήριο, με πιστοποιητικό του διευθυντή φυλακών ότι κρατούνταν όταν άσκησε την αναίρεση. Το πιστοποιητικό αυτό δεν απαιτείται αν από τα έγγραφα προκύπτει η κράτηση ή αν η εκτέλεση της ποινής έχει ανασταλεί ή αναβληθεί ή αν η ποινή έχει μετατραπεί σε χρηματική και έχει αποτιθεί ή αν, όταν πρόκειται για στρατιωτικό εν ενεργεία, δεν έχει διαταχθεί η εκτέλεση από το αρμόδιο όργανο. Αν έως την ημέρα που συζητείται η αναίρεση δεν είχε διαταχθεί η εκτέλεση της ποινής, εκείνος που καταδικάστηκε οφείλει ακόμη να προσκομίσει πιστοποιητικό του αρμόδιου υπουργού, όπου να βεβαιώνεται συγκεκριμένα για ποιό ανυπέρβλητο υπηρεσιακό κώλυμα δεν έγινε η εκτέλεση. Η αίτηση αναίρεσης είναι απαράδεκτη, αν μετά την υποβολή της εκείνος που καταδικάστηκε αποδράσει από τις φυλακές. "2. Η διάταξη της παραγράφου 1 δεν εφαρμόζεται αν η αίτηση αναιρέσεως ασκείται εναντίον αποφάσεως, που έχει απορρίψει την έφεση ως ανυποστήρικτη ή απαράδεκτη ή αν δόθηκε είτε αρχικά είτε μεταγενέστερα ανασταλτικό αποτέλεσμα στην αίτηση αναιρέσεως σύμφωνα με το άρθρο 471 παράγραφος 2". ***Η παρ.2 αντικαταστάθηκε ως άνω με την παρ.12 του άρθρου 3 του Ν.2145/1993 (ΦΕΚ Α 88)

Εκθεση αναίρεσης. Αρθρο 509. 1. Και στην αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης δικαστηρίου εφαρμόζονται τα άρθρα 473 παρ. 2 και 474. Ο εισαγγελέας ο οποίος δεν ασκεί τα καθήκοντά του στο δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση μπορεί να δηλώσει την αίτησή του για αναίρεση και στο γραμματέα του δικαστηρίου όπου υπηρετεί, ενώ ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και στο γραμματέα του Αρείου Πάγου. 2. Εκτός από τους λόγους που αναφέρονται στην έκθεση για την αναίρεση (άρθρο 473 παρ. 2 και 474 παρ. 2), μπορεί να προταθούν και πρόσθετοι λόγοι με έγγραφο που κατατίθεται δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για την Συζήτηση της αναίρεσης ημέρα στο γραμματέα της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, και συντάσσεται ατελώς σχετική έκθεση επάνω στα έγγραφα που κατατίθενται αν δεν τηρηθεί η παραπάνω προθεσμία, οι πρόσθετοι λόγοι είναι απαράδεκτοι. Στη συζήτηση ύστερα από αναβολή το έγγραφο των πρόσθετων λόγων αναίρεσης κατατίθεται δεκαπέντε ημέρες πριν από την ορισμένη νέα δικάσιμο διαφορετικά, είναι απαράδεκτο.

Λόγοι αναίρεσης. Αρθρο 510. 1. Ως λόγοι για να αναιρεθεί η απόφαση μπορεί να προταθούν μόνο: Α) η Απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο (άρθρο 171), Β) η σχετική ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο (άρθρου 170 παρ. 1) και δεν καλύφθηκε σύμφωνα με το άρθρο 173 και 174, καθώς και η έλλειψη ακροάσης κατά το άρθρο 170 παρ. 2, Γ) η παράβαση των διατάξεων για την δημοσιότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, Δ) η έλλειψη από την απόφαση της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα, Ε) η εσφαλμένη εφαρμόγη ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ΣΤ) η παραβίαση του δεδικασμένου (άρθρου 57), Ζ) η καθ` ύλην αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που δίκασε, (Η` η μη παράθεση στην απόφαση του σχετικού άρθρου του ποινικού νόμου,) "Η) η υπέρβαση εξουσίας. Υπέρβαση εξουσίας υπΑρχει όταν το δικαστήριο Ασκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος και ιδίως όταν: α) το δικαστήριο αποφΑσισε για υπόθεση που δεν υπΑγεται στη δικαιοδοσία του, β) έλυσε προκαταρκτικό ζήτημα που υπΑγεται σύμφωνα με ρητή διΑταξη του νόμου στην αποκλειστική δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. γ) έκρινε για την πολιτική αγωγή παραβαίνοντας αυτΑ που ορίζουν τα Αρθρα 65 παρ. 1 και 66 παρ. 1, δ) καταδίκασε για έγκλημα για το οποίο δεν υποβλήθηκε η απαιτούμενη αίτηση ή έγκληση (Αρθρα 41 και 46) ή για το οποίο δε δόθηκε η Αδεια δίωξης (Αρθρο 54) ή για το οποίο δεν έχει ρητΑ επιτραπεί η έκδοση (Αρθρο 438)". *** Η αρχική περ. Η΄ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ και η παρ. Θ` αναριθμήθηκε σε περ. Η` και αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003. 2. Εκτός από τους πιο πάνω λόγους μπορούν να προταθούν, σε ό,τι αφορά το πολιτικό μέρος της απόφασης και το σχετικό με την απόδοση όσων αφαιρέθηκαν και των πειστηρίων, και οι λόγοι αναίρεσης οι οποίοι καθιερώνονται από την πολιτική δικονομία.

Αρθρο 511. Λόγοι αναίρεσης που εξετάζονται αυτεπαγγέλτως. "Αν κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης και εμφανιστεί εκείνος που την άσκησε (Αρθρο 515), ο Αρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν και δεν προτάθηκαν, τους λόγους της αναίρεσης που αναφέρονται στα στοιχεία Α`, Γ΄, Δ`, Ε`, ΣΤ` και Η` της παραγρΑφου 1 του Αρθρου 510. Δεν επιτρέπεται όμως να χειροτερεύσει η θέση του κατηγορουμένου. Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο Αρειος Πάγος αυτεπαγγέλτως λαμβάνει υπόψη το δεδικασμένο και, αν κριθεί και ένας βάσιμος λόγος, και την παραγραφή που επήλθε μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης. Επίσης, αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετά τη δημοσίευσή της." *** Το άρθρο 511 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Λόγοι για την αναίρεση αθωωτικής απόφασης. Αρθρο 512. Οι λόγοι αναίρεσης που προβλέπονται στο άρθρο 510 εφαρμόζονται και στις περιπτώσεις του άρθρου 506 στοιχ. α` και γ`.

Διαδικασία. Αρθρο 513. "1. Αν υπάρχει περίπτωση απαραδέκτου κατά το άρθρο 476, το δικαστήριο του Αρείου Πάγου απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη και μπορεί να καταδικάσει εκείνον που την ασκεί σε χρηματική ποινή έως εκατό ευρώ." Διαφορετικά, αρχίζει η διαδικασία στον Αρειο Πάγο, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων άρθρων. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους υπόλοιπους διαδίκους, με κλήση που επιδίδεται σύμφωνα με τα άρθρα 155-161 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166, στο ακροατήριο του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου ή στην ολομέλειά του. Για την κλήτευση στην ολομέλεια απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του προέδρου του Αρείου Πάγου, αφού ληφθεί υπόψη η σοβαρότητα των λόγων αναίρεσης. Η αίτηση αναίρεσης υπέρ του νόμου από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου εισάγεται πάντοτε στην Ολομέλεια. *** Το πρώτο εδάφιο της παρ.1 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003,ΦΕΚ Α 165/30.6.2003. 2. Αν ζητεί την αναίρεση ο εισαγγελέας, δεν κλητεύεται αλλά εκπροσωπείται από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 3. Οι διάδικοι παρίστανται στη συζήτηση με συνήγορο. Αν ο αναιρεσείων κρατείται στη φυλακή, μπορεί να διορίσει συνήγορο με δήλωσή του στο διευθυντή της φυλακής, οπότε συντάσσεται έκθεση, που διαβιβάζεται αμέσως στο γραμματέα του Αρείου Πάγου.

Συζήτηση. α) Μη εμφάνιση του αναιρεσείοντος. Αρθρο 514. "Αν δεν εμφανιστεί ο αναιρεσείων, η αίτησή του απορρίπτεται και μπορεί να καταδικασθεί σε χρηματική ποινή έως εκατό ευρώ. ΚατΑ της απορριπτικής απόφασης του Αρείου ΠΑγου δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο. Επίσης δεν επιτρέπεται δεύτερη αίτηση αναίρεσης. Κατ` εξαίρεση, ακόμα και αν δεν εμφανιστεί ο αναιρεσείων, ο Αρειος ΠΑγος αυτεπαγγέλτως: α) παραθέτει το σχετικό Αρθρο του ποινικού νόμου που εφαρμόστηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση, αν αυτό δεν έχει παρατεθεί σε αυτή ή έχει παρατεθεί εσφαλμένα και β) εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετΑ τη δημοσίευση της απόφασης (Αρθρο 511)" *** Το άρθρο 514 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

β) Εμφάνιση του αναιρεσείοντος. Αρθρο 515. 1. Με αίτηση ενός από τους διαδίκους ή του ει- σαγγελέα μπορεί το δικαστήριο του Αρείου Πάγου σε ιδιαιτέρως εξαιρετικές περιπτώσεις να αναβάλει για μία μόνο φορά τη συζήτηση σε ρητή δικάσιμο. Στη δικάσιμο αυτή όλοι οι διάδικοι οφείλουν να εμφανιστούν χωρίς νέα κλήτευση, ακόμα και αν δεν ήταν παρόντες κατά τη δημοσίευση της αναβλητικής απόφασης. 2. Αν εμφανιστεί ο αναιρεσείων, η συζήτηση γίνεται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, ακόμα και αν κάποιος από αυτούς δεν εμφανίστηκε. Πρώτος αγορεύει ο συνήγορος του αναιρεσείοντος και ύστερα από αυτόν οι συνήγοροι του καθ` ου και των άλλων διαδίκων. Σ` αυτούς επιτρέπεται να απαντήσει ο συνήγορος του αναιρεσείοντος, οπότε ανταπαντούν οι συνήγοροι των αντιδίκων, για μία όμως μόνο φορά. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αν δεν ζητεί ο ίδιος την αναίρεση, αγορεύει τελευταίος ύστερα ακολουθεί η απόφαση. 3. Η αίτηση αναίρεσης απορρίπτεται, αν κριθεί αβάσιμη. Αν επί πλέον η αίτηση θεωρηθεί παράλογη, καταδικάζεται εκείνος που άσκησε την αναίρεση σε χρηματική ποινή έως 1000 δραχμές.

Αναίρεση για αναρμοδιότητα. Αρθρο 516. 1. Αν η αίτηση αναίρεσης γίνει δεκτή λόγω αναρμοδιότητας του δικαστηρίου (άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Ζ`), ο Αρειος Πάγος αποφασίζει ταυτόχρονα την Παραπομπή στο αρμόδιο δικαστήριο, το προσδιορίζει στην απόφαση και καταδικάζει την ηττημένο στην πληρωμή των εξόδων. 2. Ο Αρειος Πάγος διατάσσει επίσης όσα ορίζονται στην παρ. 1 και όταν ζητείται να αναιρεθεί απόφαση που δέχτηκε καθ` ύλην αναρμοδιότητα (άρθρ. 504 παρ. 2), είτε γίνει δεκτή η αίτηση, είτε απορριφθεί ως αβάσιμη. 3. Το δικαστήριο που ορίστηκε ως αρμόδιο ενεργεί στη συνέ- χεια σύμφωνα με το άρθρο 135.

Αναίρεση λόγω δεδικασμένου. Αρθρο 517. 1. Αν η απόφαση αναιρέθηκε επειδή παραβιάστηκε το δεδικασμένο (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. ΣΤ`), ο Αρειος Πάγος ακυρώνει την απόφαση και κηρύσσει απαράδεκτη την ποινική δίωξη (άρθρ. 57 παρ. 3). "2. Στην ίδια ενέργεια προβαίνει ο Αρειος ΠΑγος, αν η αναίρεση έγινε για τους λόγους που αναφέρονται στο Αρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η` δ`." *** Η παρ.2 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Αναίρεση για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου. Αρθρο 518. "1. Αν ασκηθεί αναίρεση επειδή έχει γίνει εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ο Αρειος ΠΑγος δεν παραπέμπει την υπόθεση αλλΑ εφαρμόζει τη σωστή ποινική διάταξη και, αν δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη, κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο." Αν στην τελευταία περίπτωση υπάρχουν πολιτικές απαιτήσεις σύμφωνα με το άρθρο 71, ο Αρειος Πάγος αποφασίζει και γι` αυτές. *** Το πρώτο εδάφιο αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003. 2. Αν η αναίρεση οφείλεται σε εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία επειδή λείπει στην απόφαση κάποιος όρος του αξιόποινου χαρακτήρα της πράξης για τον οποίο παρέλειψε να αποφανθεί το δικαστήριο, μολονότι ο όρος αυτός περιεχόνταν στο παραπεμπτικό βούλευμα ή στο κλητήριο θέσπισμα, ο Αρειος Πάγος παραπέμπει την υπόθεση για να συζητηθεί πάλι κατά το άρθρο 519.

Αναίρεση για άλλους λόγους. Αρθρο 519. "Αν η αναίρεση έγινε για έναν από τους λόγους που αναφέρονται στο Αρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α`, Β`, Γ΄, Δ` και Η`", ο Αρειος Πάγος αποφασίζει μόνο για την αναίρεση, καταδικάζει τον ηττημένο στην πληρωμή των εξόδων και,αν συντρέχει περίπτωση, παραπέμπει έπειτα τη δίκη για νέα συζήτηση σε ομοειδές και ισόβαθμο δικαστήριο, άλλο από εκείνο του οποίου η απόφαση προσβλήθηκε με αναίρεση, ή στο ίδιο, αν είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που είχαν δικάσει την υπόθεση. *** Η πρώτη περίοδος αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 50 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Αναίρεση για παραβάσεις μετά την ετυμηγορία. Αρθρο 520. Αν αναιρέθηκε απόφαση του δικαστηρίου των συνέδρων για κάποια παράλειψη ή υπέρβαση που έγινε μετά την παράδοση τον πρόεδρο των συνέδρων της τακτικής και απρόσβλητης ετυμηγορίας των ενόρκων, ο Αρειος Πάγος παραπέμπει την υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο συνέδρων, που αποφασίζει με βάση την ετυμηγορία των ενόρκων. Το δικαστήριο των συνέδρων πρέπει να αποτελείται από τους ίδιους δικαστές που δίκασαν και προηγουμένως, εκτός αν αυτό είναι αδύνατον. *** Το άρθρο 520 απαλείφθηκε με το άρθρο 51 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Αναίρεση ως προς τις ιδιωτικές απαιτήσεις. Αρθρο 521. Ο Αρειος Πάγος, αν συντρέχει περίπτωση, παραπέμπει την υπόθεση στο δευτεροβάθμιο πολιτικό δικαστήριο, έστω και αν η πρωτόδικη απόφαση θα ήταν ανέκλητη λόγω ποσού, όταν η αναίρεση γίνει μόνο ως προς τις διατάξεις ή τα κεφάλαια της απόφασης που αφορούν τις ιδιωτικές απαιτήσεις του πολιτικώς ενάγοντος ή του κατηγορουμένου που αθωώθηκε ή το μέρος της απόφασης που αφορά την απόδοση όσων αφαιρέθηκαν ή των πειστηρίων (άρθρ. 373).

Εκτέλεση της απόφασης του Αρείου Πάγου. Αρθρο 522. Η απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο στέλνεται χωρίς αναβολή από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον εισαγγελέα του αρμόδιου δικαστηρίου εφετών ή πρωτοδικών, για να εκτελεστεί αμέσως. Πέρα από αυτό κάθε απόφαση του Αρείου Πάγου που απαγγέλλει αναίρεση ανακοινώνεται από τον ίδιο εισαγγελέα στους δικαστές που εξέδωσαν την απόφαση που αναιρέθηκε και σημειώνεται στο περιθώριο της απόφασης αυτής μπορεί επίσης να διαταχθεί από τον Αρειο Πάγο και η δημοσίευσή της στον τύπο με δαπάνη του ηττημένου διαδίκου.

Σύνθεση του δικαστηρίου της παραπομπής. Αρθρο 523. Στο δικαστήριο οπου παραπέμφθηκε η υπόθεση δεν επιτρέπεται να συμμετέχει ένορκος και δικαστής από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως` εξαιρείται η περίπτωση του αρθρου 520. *** Το τελευταίο εδάφιο απαλείφθηκε με το άρθρο 51 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003.

Συζήτηση στο δικαστήριο της παραπομπής. Αρθρο 524. "1. Η συζήτηση στο δικαστήριο όπου παραπέμφθηκε η υπόθεση κατΑ τα Αρθρα 518 παρ. 2 και 519 γίνεται σύμφωνα με τις σχετικές διατΑξεις του Κώδικα επίσης εφαρμόζεται η διΑταξη του Αρθρου 135." *** Η παρ.1 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 51 Ν.3160/2003, ΦΕΚ Α 165/30.6.2003. 2. Αν η νέα συζήτηση διατάχθηκε ύστερα από αναίρεση που ασκήθηκε μόνο από εκείνον που καταδικάστηκε ή σε όφελός του, το δικαστήριο της παραπομπής δεσμεύεται από την απαγόρευση του αρθρου 470.

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα